سابقه و هدف: درد کنترل‌نشده، می‌تواند عوارض و مرگ‌ و میر پس از عمل  سزارین را افزایش دهد. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیرات تزریق داخل پریتوئن بوپیواکائین، مرفین و دگزامتازون به‌طور جداگانه بر کنترل درد پس از جراحی سزارین است.

مواد و روش‌ها: با استفاده از مطالعه‌ی مداخله‌ای دوسوکور، 144 زن باردار 20 تا 45 ساله‌ی کاندید سزارین الکتیو، به‌طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند (N=36). همه بیماران، در بیهوشی عمومی با روش مشابه قرار گرفتند. در مراحل پایانی جراحی، در گروه یک (B) 30 سی‌سی بوپیواکائین 25/0 درصد، در گروه دو (D) mg 16 دگزامتازون 30 سی‌سی رقیق شد، در گروه سه (M) mg 5 مرفین که به 30 سی‌سی رقیق گردید و در گروه کنترل (S) 30 سی‌سی نرمال سالین توسط جراح به داخل پریتوئن ریخته شد. پس از عمل در فاصله‌های زمانی 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحی، درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) به شیوه امتیازدهی، از 0 تا 10 ثبت گردید. همچنین، میزان مصرف مسکن، علائم حیاتی، شیوع تهوع و استفراغ ثبت شد. در دوره پس از عمل در بیماران با VAS بالاتر از 3، مپریدین وریدی تجویز شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری 23 SPSS و با بکارگیری آزمون ANOVA، با سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 تجزیه ‌و تحلیل شدند.

یافته‌ها: VAS و میانگین مصرف مپریدین بین گروه‌های مورد مطالعه و گروه کنترل در ریکاوری، 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحی معنادار بود (001/0.(P< 4 و 6 ساعت بعد از خاتمه جراحی، گروه دگزامتازون (21/0±75/0، 12/0±52/0) و بوپیواکائین (35/0±86/0، 28/0±83/0) به‌ترتیب، کمترین میزان درد را تجربه کردند.

​ استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، تزریق اینتراپریتونئال بوپیواکائین، مرفین و دگزامتازون، به‌طور قابل‌توجهی، درد پس از جراحی را در 6 ساعت اول بعد از جراحی سزارین، کاهش می‌دهد