سابقه و هدف: تحقیقات پیشین حاکی از آن است که بهبود قدرت در عضلات اندام تحتانی، نقش مهمی در پیشگیری از زمین خوردن سالمندان دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین تغییرات قدرت در عضلات اندام تحتانی و توانایی کنترل پاسچر سالمندان پس از یک دوره تمرینات آبی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 30 نفر از مردان سالمند به ‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل (به‌ترتیب با میانگین سنی 4/65 و 6/63 سال، قد 3/169 و 8/168 سانتی متر و وزن 8/70 و 9/70 کیلوگرم) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته در یک برنامه تمرینات آبی شرکت کردند، در حالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای را دریافت نمی‌کردند. شاخص‌های نوسان پاسچر و قدرت عضلانی آزمودنی‌ها قبل و بعد از برنامه تمرینی به ترتیب با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس و دستگاه دینامومتر دستی مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت از آزمون همبستگی پیرسون به‌منظور تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات به‌ دست‌ آمده از تحقیق استفاده شد (05/0≥P).
یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد که متعاقب 8 هفته تمرینات آبی، بین تغییرات صورت گرفته در قدرتِ عضلات پلانتار فلکسور و توانایی کنترل پاسچر سالمندان ارتباط معنی‌داری وجود دارد (05/0>P)؛ این در حالی‌است که ارتباط مذکور در مورد سایر عضلاتِ مورد بررسی معنی‌دار نبود (05/0<P).
استنتاج: به نظر می‌رسد که افزایش قدرت در عضلات پلانتارفلکسور نقش مهم‌تری در بهبود توانایی کنترل پاسچر سالمندان در مقایسه با سایر عضلات اندام تحتانی داشته باشد. بر همین اساس توصیه می‌شود که در برنامه‌ریزی‌های تمرینی جهت بهبود تعادل سالمندان، نقش ویژه‌ی عضلات خلفی ساق بیش‌تر مورد توجه قرار گیرد.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی: 1N2016031227022IRCT