سابقه و هدف: در سالهای اخیر نقش سیاه دانه در پیشگیری و درمان عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه مروری سیستماتیک حاضر، بررسی اثر سیاه دانه بر عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک میباشد.
مواد و روشها: با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Pubmed، Science direct، Google scholar، SID، Iranmedex، Scopus و استفاده از کلید واژه"Nigella sativa"، "Timokinon"، "Type 2 diabetes"، "Insulin resistance"، "blood glucose"، "Lipid profile"، "Metabolic syndrome"، "body weight"، "Inflammation" و "antioxidant"، مقالات چاپ شده به زبان های فارسی و انگلیسی تا آگوست 2014 جمعآوری شدند.
یافتهها: مداخله با اشکال مختلف سیاه دانه سبب بهبود مقاومت به انسولین،کاهش قند خون، کاهش HbA1c، افزایش تولید انسولین، کاهش گلوکونئوژنز کبدی و کاهش جذب گلوکز رودهای میشود. سیاه دانه پروفایل لیپیدی سرم را نیز بهبود میدهد. این ماده مغذی سبب بهبود وضعیت التهابی (از طریق کاهش سایتوکینهای التهابی و افزایش انواع ضد التهابی آن، مهار فاکتورNF-KB و نیتریک اکسید) و استرس اکسیداتیو (ازطریق افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و کاهش رادیکال های آزادی هم چون مالون دی آلدهید) در بیماری دیابت میشود. همچنین سیاه دانه از طریق بهبود شاخصهای تن سنجی، سبب تعدیل سندرم متابولیک مرتبط با دیابت نوع 2 میگردد.
استنتاج: مصرف سیاه دانه اثرات مفیدی در کنترل عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی مانند اختلالات چربی خون، شاخصهای التهابی و استرس اکسیداتیو دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |