چکیده: (7225 مشاهده)
عفونتهای قارچی بیمارستانی یکی از دلایل مهم مرگ و میر بیماران بستری در محیطهای مراقبت بهداشتی به خصوص جمعیت های مبتلا به نقص سیستم ایمنی میباشند. پاتوژن های مسبب چنین عفونتهایی اغلب شامل گونههای کاندیدا، آسپرژیلوس، موکور و فوزاریوم میباشند. به نظر میرسد عفونت های قارچی بیمارستانی در دهههای آینده به دلیل وجود عوامل زمینه ای افزایش خواهند یافت. از عوامل مستعدکننده زمینه ی بروز چنین عفونتهایی میتوان استفاده گسترده از روشهای درمانی تهاجمی نظیر پیوند سلولهای بنیادی و پیوند اعضا، شیمی درمانی، استفاده از داروهای سرکوب کنندهی سیستم ایمنی و غیره که منجر به تضعیف سیستم ایمنی میشوند را نام برد. اجرای روشهای توصیه شده کنترل عفونت میتواند از کاندیدمیای ناشی از کاتتر جلوگیری کرده و همچنین سبب به حداقل رساندن مواجهه بیماران دارای نقص سیستم ایمنی با اسپورهای آسپرژیلوس معلق در هوای محیط های بیمارستانی گردد. درصد قابل توجهی از این عفونتها به سادگی و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده و صرف هزینهی بالا تنها با آموزش کادر بهداشتی- درمانی جهت رعایت اصول بهداشتی در استفاده از تجهیزات پزشکی قابل پیشگیری است. معمولا درمان چنین عفونتهایی به دلیل افزایش مدت بستری در مراکز درمانی پر هزینه میباشد. پروفیلاکسی با استفاده از داروهای ضد قارچی برای بیماران در معرض خطر عفونتهای قارچی تهاجمی باید در طی دورانی که بیمار دارای ضعف سیستم ایمنی است مد نظر قرار گیرد. در مطالعه حاضر اپیدمیولوژی، تشخیص، درمان و استراتژیهای پیشگیری از عفونتهای قارچی بیمارستانی به طور کامل مرور میگردد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
قارچ شناسي