Mendeley  

Zotero  

Saffar M, Âlreza Âmiri M, Baba-Mahmoodi F, Parsaei M, Rostamkalaei S. Measles epidemiology in Mazandaran province, 2000-2002. J Mazandaran Univ Med Sci 2006; 16 (52) :48-59
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-120-fa.html

سابقه و هدف: به دنبال کاهش شدید موارد سرخک در بین کودکان پس از بسیج همگانی واکسیناسیون در ایران، طی سال های اخیر مواردی از بروز بیماری سرخک در تمام گروه های سنی خصوصا نوجوانان و جوانان گزارش گردید. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های همه گیری شناسی موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری های استان مازندران در طی سال های 81-1379 می باشد.‌
مواد و روش ها: تمام موارد سرخک گزارش شده به مرکز کنترل بیماری استان، از اول فروردین 1379 لغایت پایان اسفند 1381 مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات سنی، جنسی، وضعیت واکسیناسیون و تعداد دفعات دریافتی، چگونگی تایید سرولوژیکی بیماری و میزان بروز بیماری بر مبنای سابقه واکسیناسیون، در گروه های سنی مختلف بر اساس جمعیت همان گروه سنی (استخراج شده از آمار جمعیتی مرکز کنترل بیماری استان) محاسبه و تجزیه تحلیل گردید.
یافته ها: جمعا 729 مورد (280 نفر زن) بیماری سرخک گزارش گردید که حدود یک سوم آنان مورد بررسی سرولوژیکی قرار گرفته و 135 مورد، مثبت گزارش گردید. بروز سالیانه بیماری در کل جمعیت استان 7.08، 11.92، 12.7 درصد هزار نفر به ترتیب سال های 79 الی 81 بوده است. موارد بروز بیماری در سال‌های مورد مطالعه به ترتیب در گروه سنی کوچک تر از یکسال 17.86- 6/112- 82 و در گروه سنی 4-1 سال 5.77- 24.67- 20.6 و در گروه سنی 9- 5 سال 5.08- 35.45- 28 و در گروه سنی 19-10 سال 12.26- 16.63- 22.6 و در گروه سنی بالای 20 سال 8.4- 4.8- 7 درصد هزار نفر بوده است. به طور کلی طی 3 سال، 291 مورد بیماری (39.9 درصد) در افرادی اتفاق افتاد که سابقه ای از واکسیناسیون سرخک نداشتند ولی 46.5 درصد موارد بیماری در کسانی عارض گشت که مطابق برنامه کشوری واکسینه شده بودند. بیش ترین موارد بیماری در گروه سنی 19-10 ساله (42.7 درصد) و بعد بزرگ تر از 20 سال (21.3 درصد) بوده، و 9.2 درصد موارد بیماری نیز در شیرخواران کوچک تر از یکسال اتفاق افتاد.
استنتاج: به دلیل شیوع بالای بیماری در کودکان و نوجوانان 20-10 ساله واکسینه نشده، کنترل دقیق تر وضعیت واکسیناسیون کودکان در هنگام ورود به مدرسه، افزایش تلاش برای شناسایی و انجام واکسیناسیون گروه هایی که امکان کم تری جهت دریافت واکسن به صورت معمول دارند، موردیابی دقیق بیماری و اثبات سرولوژیکی آنان، کوشش برای حفظ و نگهداری مناسب تر واکسن و انجام واکسیناسیون همگانی در جمعیت 25-5 ساله برای افزایش سطح ایمنی جمعی توصیه می گردد.