Mendeley  

Zotero  

Tahmasebi B, Mahmoudi M, Yahya Pour Y, Jamshidi M, Halakoie Naini K. Determination and comparison of incidence rate and trend of morbidity of leukemia and lymphoma in Mazandaran province (1376-1382). J Mazandaran Univ Med Sci 2006; 16 (54) :87-89
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-138-fa.html

سابقه و هدف: بیماری های نئوپلاستیک دومین علت مرگ و میر در اکثر کشورهای دنیا می باشد که در این بین لوسمی و لنفوم با شیوع و بروز قابل توجه در تمام دنیا و ایران به خصوص در استان مازندران قرار دارند که باعث تلفات قابل توجه و هزینه های سنگین تشخیصی و درمانی هم برای خانواده ها و هم برای نظام سلامت کشور می گردد. لوسمی و لنفوم در مجموع حدود 11درصد از کل سرطان های استان مازندران را تشکیل داده که از این نظر در رده دومین سرطان شایع این استان قرار دارد. هدف از این تحقیق توصیف کلی و اختصاصی لوسمی و لنفوم در استان مازندران می باشد که تاکنون انجام نشده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه، اطلاعات تمام بیمارانی که از سال 76تا 82 در استان مازندران با گزارش آزمایشگاهی آسیب شناسی معتبر دارای تشخیص قطعی لوسمی و لنفوم بوده اند، مورد بررسی قرار گرفته است. این اطلاعات توسط ایستگاه تحقیقات بهداشتی بابل وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران جمع آوری می شود. مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی - مقطعی (بررسی داده های موجود) بوده و متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، شهرستان محل سکونت، سال بروز و نوع بدخیمی می باشد. سپس میزان بروز درصد هزار نفر جمعیت مربوطه، محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
یافته ها: از سال76 تا 82در استان مازندران، 1146مورد لوسمی (لنفوئیدی و میلوئیدی) و لنفوم (هوچکین و غیرهوچکین) شناسایی شده است. لوسمی و لنفوم به طور متوسط دارای بروز سالیانه 5.9 درصد هزار می باشد. بیش ترین میزان بروز در گروه سنی 70سال و بالاتر (26.4) و کم ترین میزان بروز در گروه سنی 0تا 9سال (2.26) به دست آمده است. در جنس مرد دارای بروز 7.05 و در جنس زن دارای بروز 4.76 می باشد و نسبت جنسی بروز مرد به زن 1.48 می باشد. بیش ترین میزان بروز در بابل (7.29) و کم ترین میزان بروز به طور مساوی در نکاو تنکابن (1.47) محاسبه گردید. از نظر سال بروز، بیش ترین میزان بروز در سال 80 (7.75) و کم ترین میزان بروز در سال 77(3.15) مشاهده گردید. و از نظر نوع بدخیمی، لنفوم غیر هوچکین با بروز سالیانه2.53درصد هزار بیش ترین و لوسمی میلوییدی با بروز سالیانه1.07 کم ترین میزان بروز را به خود اختصاص داده اند.
استنتاج: یافته های فوق نشانگر تفاوت آشکار میزان بروز بر اساس سن، جنس، محل سکونت، سال بروز و نوع بدخیمی می باشد. بنابراین پیشنهاد می گردد تا ضمن ارتقا برنامه جمع آوری اطلاعات، برنامه ریزی برای انجام طرح تحقیقاتی جهت تعیین عوامل خطرساز لوسمی و لنفوم در این استان انجام گیرد تا با استفاده از نتایج آن بتوان با آموزش عمومی و اعمال برخی مقررات و ضوابط، خطر ابتلا به بدخیمی های خونی را کاهش داده تا در نهایت به کاهش بار بیماری ها و سال های از دست رفته عمر و ارتقا سلامت جامعه منجر شود.