بررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سشبررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساریرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساری

نوایی فر, محمدرضا; عباسخانیان, علی; برادران, مهناز

دوره 30، شماره 190 - ( آبان 1399 ) جلد 30 شماره 190 صفحات 43-34 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Navaeifar M R, Abbaskhanian A, Baradaran M. Ten-year Investigation of Clinical and Laboratory Findings in children with Guillain-Barre Syndrome in Sari Bou-Ali Sina Hospital. J Mazandaran Univ Med Sci 2020; 30 (190) :34-43
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-13901-fa.html

نوایی فر محمدرضا، عباسخانیان علی، برادران مهناز. بررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سشبررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساریرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1399; 30 (190) :34-43

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-13901-fa.html

بررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سشبررسی ده ساله یافته های بالینی و آزمایشگاهی کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساریرم گیلن باره در بیمارستان بوعلی سینا ساری

محمدرضا نوایی فر

، علی عباسخانیان

، مهناز برادران

چکیده: (1018 مشاهده)

سابقه و هدف: سندرم گیلن باره یک اختلال اتوایمیون است که واجد یافته‌های متفاوت بالینی و پاتولوژیک است و تشخیص آن بر اساس یافته‌های بالینی استوار است. در این مطالعه به بررسی مشخصات بالینی و آزمایشگاهی مبتلایان به این بیماری در منطقه‌ای از شمال ایران پرداخته شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی ده ساله، پرونده کودکان زیر 15 سال مراجعه‌کننده به یک مرکز ارجاع سطح 3 در شمال ایران که با تشخیص سندرم گیلن‌باره بستری شده بودند، بررسی شد. خصوصیات دموگرافیک، بالینی، آزمایشگاهی، بررسی‌های الکتروفیزیولوژیک، سیر بیماری و درمان‌های انجام شده، ثبت شد.
یافته‌ها: در طی این بررسی 37 مورد بیمار گیلن باره وارد مطالعه شدند. میانه سن 4 سال با صدک 25 و 75 درصد به ترتیب 5/2 و 7 سال بود. تعداد پسران 27 (73 درصد) نفر و از دختران بیش‌تر بود (005/0=P). میانه سن پسران (4 سال) از دختران (7 سال) کم‌تر بود (034/0=P). در زمستان 1/35 درصد، پاییز 7/29 درصد، بهار 9/18 درصد و در تابستان 2/16 درصد از موارد بیماری ثبت شد (05/0<P). شایع‌ترین بیماری‌های شناخته شده شامل عفونت مجرای هوایی فوقانی (46/59 درصد) 22 نفر و سپس اسهال (3/24 درصد) 9 نفر بود و 1/54 درصد بیماران فاقد تب بودند. از میان علائم عصبی شایع‌ترین یافته‌ها به ترتیب ضعف عضلات اندام‌ها (3/97 درصد) 36، لنگش (7/75 درصد) 28 و آتاکسی (8/37 درصد) 14 مورد بودند. شایع‌ترین فرم بیماری نوع دمیلینیزان 9/64 درصد و سپس نوع اکسونال حسی- حرکتی 6/21 درصد و اکسونال حرکتی 5/13 درصد بودند. در نوع دمیلینیزان 79 درصد بیماران به بهبودی کامل رسیدند.
استنتاج: در مطالعه حاضر پسران بیش‌تر از دختران به علت سندرم گیلن باره بستری شدند و سن ابتلا در پسران کم‌تر بود. فرم دمیلینیزان بیماری شایع‌ترین فرم آن بود و نیز با بهترین پیش‌آگهی نورولوژیک همراه بود.

واژه‌های کلیدی: سندرم گیلن باره، کودکان، بالینی، آزمایشگاهی

متن کامل [PDF 206 kb] (909 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: کودکان

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb