دوره 30، شماره 187 - ( مرداد 1399 )
جلد 30 شماره 187 صفحات 14-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rouini M, Neyshaburinezhad N, Foroumadi A, Lavasani H, Hosseinzadeh Ardakani Y. Effect of 3,4-Methylenedioxymethamphetamine on Liver CYP2C19 Enzyme Activity in Isolated Perfused Rat Liver Using Omeprazole Probe. J Mazandaran Univ Med Sci 2020; 30 (187) :1-14
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-14167-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-14167-fa.html
روئینی محمدرضا، نیشابوری نژاد نوید، فرومدی علیرضا، لواسانی هدی، حسین زاده اردکانی یلدا. بررسی اثرات اکستاسی بر روی فعالیت سیتوکروم 2C19 کبدی با استفاده از پروب امپرازول در مدل پرفیوژن کبدی موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1399; 30 (187) :1-14
چکیده: (1816 مشاهده)
سابقه و هدف: این پژوهش در راستای بررسی اثرات مهاری اکستاسی (MDMA) بر روی فعالیت آنزیمی سیتوکروم 2C19 کبدی که یکی از آنزیم‌های مهم کبدی در پروسه متابولیسم طیف وسیعی از داروها می‌باشد، با استفاده از امپرازول به عنوان نشانگر فعالیت آنزیم (پروب) سیتوکروم 2C19 و روش پرفیوژن کبد ایزوله شده موش صحرایی انجام گردید.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه تجربی، از 20 موش صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley با وزن 250 الی 300 گرم استفاده شد. پس از ایزوله نمودن کبد حیوان، امپرازول با غلظت 400 میکرومولار عبور داده شده و غلظت امپرازول و متابولیت آن تعیین شد. سپس کبد با بافر پرفیوژن شستشو داده شده و MDMA با غلظت 300 نانوگرم در میلی‌لیتر به صورت یکطرفه از همان کبد برای مدت 30 دقیقه عبور داده شد. در مرحله بعد و متعاقب شستشوی مجدد کبد با بافر پرفیوژن، امپرازول برای بار دوم از کبد عبور داده شده و نسبت متابولیکی پس از مواجهه با MDMA تعیین گردید. این فرآیند در گروه دیگری از حیوانات با غلظت 600 نانوگرم در میلی‌لیتر از MDMA نیز تکرار شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌های حاصل از نمونه‌های سه فاصله زمانی پایانی پس از مواجهه کبد با MDMA به ترتیب
نشانگر 6/26 درصد و 6/20 درصد کاهش در میزان نسبت متابولیکی امپرازول در دو غلظت 300 و 600 نانوگرم در میلی‌لیتر از ماده بود.
استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه، مواجهه کبد با MDMA می‌تواند موجب کاهش معنی‌دار در فعالیت سیتوکروم 2C19 شود. برای بررسی دقیق تر این موضوع نیاز به مطالعات بیش‌تر می‌باشد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه تجربی، از 20 موش صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley با وزن 250 الی 300 گرم استفاده شد. پس از ایزوله نمودن کبد حیوان، امپرازول با غلظت 400 میکرومولار عبور داده شده و غلظت امپرازول و متابولیت آن تعیین شد. سپس کبد با بافر پرفیوژن شستشو داده شده و MDMA با غلظت 300 نانوگرم در میلی‌لیتر به صورت یکطرفه از همان کبد برای مدت 30 دقیقه عبور داده شد. در مرحله بعد و متعاقب شستشوی مجدد کبد با بافر پرفیوژن، امپرازول برای بار دوم از کبد عبور داده شده و نسبت متابولیکی پس از مواجهه با MDMA تعیین گردید. این فرآیند در گروه دیگری از حیوانات با غلظت 600 نانوگرم در میلی‌لیتر از MDMA نیز تکرار شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌های حاصل از نمونه‌های سه فاصله زمانی پایانی پس از مواجهه کبد با MDMA به ترتیب
نشانگر 6/26 درصد و 6/20 درصد کاهش در میزان نسبت متابولیکی امپرازول در دو غلظت 300 و 600 نانوگرم در میلی‌لیتر از ماده بود.
استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه، مواجهه کبد با MDMA می‌تواند موجب کاهش معنی‌دار در فعالیت سیتوکروم 2C19 شود. برای بررسی دقیق تر این موضوع نیاز به مطالعات بیش‌تر می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
داروسازی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
