دوره 31، شماره 201 - ( مهر 1400 )                   جلد 31 شماره 201 صفحات 141-134 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rajabian A, Pourheidar E, Sadeghnia H R. Genotoxic Evaluation of Linalool in Neuronal PC12 Cells. J Mazandaran Univ Med Sci 2021; 31 (201) :134-141
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15824-fa.html
رجبیان آرزو، پورحیدر الهام، صادق نیا حمیدرضا. بررسی سمیت ژنومی لینالول در سلول های عصبی PC12. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1400; 31 (201) :134-141

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15824-fa.html


چکیده:   (1243 مشاهده)
 سابقه و هدف: لینالول از اجزای اصلی روغن های فرار برخی از گیاهان معطر شامل Lavandula angustifolia است. این جزء معطر در مواد آرایشیبهداشتی وصنعت داروسازی به‌کار می‌رود. در این مطالعه، سمیت سلولی و ژنومی (±) لینالول و انانتیومری که به‌طور طبیعی یافت می‌شود، (R)-(-) لینالول، درسلول های عصبی PC12 (مشتق از فئوکروموسایتومای رت) مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه، سلول‌های PC12 به مدت 12 و 24 ساعت با غلظت‌های مختلف لینالول راسمیک و انانتیومر آن (μM 3200-1) تیمار شدند، سپس سمیت سلولی لینالول با آزمون MTT و سمیت ژنومی با استفاده از آزمون ژل الکتروفورز تک سلولی (کامت) ارزیابی شد.
یافتهها: براساس نتایج، (±) لینالول و انانتیومر آن موجب کاهش قابل ملاحظه بقای سلول‌ها تا 76/2 و 92 درصد (غلظت μM3200) درمقایسه با گروه کنترل (سلول های تیمار نشده) شدند (0/001P<). شاخص‌های IC50 پس از 12 و 24 ساعت مواجهه با (±) لینالول به ترتیب μM2700 و 5440 و با (R)-(-) لینالول μM 2600 و 3040 محاسبه شد. همچنین سمیت ژنومی که، به صورت درصد محتوی DNA در دنباله کامت مشخص می‌شود، پس از 12 و 24 ساعت مواجهه با (±) لینالول تا 3/1±21/36 درصد و 2/3±27/6 درصد و (R)-(-) لینالول تا 1/6± 15/2 درصد و 2 ± 21/3 درصد به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت(0/001< P).
متن کامل [PDF 1223 kb]   (446 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: سم شناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb