 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Ebrahimi M,  tirgar Fakheri H,  Taghvaei T,  Maleki I,  Hosseini V,  Kazemi Veisari A,  et al . Clinical, Histophatological, Laboratory, and Elastographic Findings and Treatment Outcome in Patients with Autoimmune Hepatitis in Sari, Iran.  J Mazandaran Univ Med Sci 2022; 32 (209) :163-174
URL: 
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17062-fa.html   
                    
                    ابراهیمی محبوبه،  تیرگر فاخری حافظ،  تقوایی ترنگ،  ملکی ایرج،  حسینی وحید،  کاظمی ویسری آرش،   و همکاران.. تظاهرات بالینی، آزمایشگاهی و هیستوپاتولوژیک، یافتههای الاستوگرافی و پیامد درمان در بیماران هپاتیت اتوایمیون شهرستان ساری.  مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1401; 32 (209) :163-174
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17062-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    
                    
                    
                    چکیده:       (2734 مشاهده)
                    
                    
                     سابقه و هدف: هپاتیت اتوایمیون یک بیماری التهابی مزمن کبدی با علت ناشناخته با ارجحیت وقوع در زنان میباشد. هدف از این مطالعه بررسی تظاهرات بالینی، آزمایشگاهی و هیستوپاتولوژیک، یافتههای الاستوگرافی و پیامد درمان در بیماران هپاتیت اتوایمیون و بررسی عوامل مختلف در پاسخ به درمان در شهرستان ساری بود.
مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در آن اطلاعات دموگرافیک، بالینی، هیستوپاتولوژی، آزمایشگاهی و الاستوگرافی 136 بیمار هپاتیت خودایمن مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و کلینیکهای تخصصی گوارش ساری طی سالهای 1398 تا 1400 در یک پرسشنامه از پیش طراحی شده ثبت شد.
یافتهها: نتایج نشان داد در بررسی ارتباط عوامل دموگرافیک، ازمایشگاهی، هیستوپاتولوژیک، الاستوگرافیک و بالینی با پاسخ به درمان تنها PT و PLT ارتباط معنیداری با پاسخ به درمان داشت (0/05< p)، بدینصورت که سطح پلاکت پایین و PT بالا با پاسخ به درمان کمتری همراهی داشت و PT بالا با احتمال بیشتر عود همراهی داشت. همچنین بین سیروز و غیر سیروز بودن در زمان تشخیص بیماری ارتباط معنیداری با پاسخ به درمان وجود داشت (0/05< p). بهطوری که افراد مبتلا به سیروز پاسخ به درمان کمتری را تجربه کردند. هیچکدام از عوامل ذکر شده با سیروز جدید ارتباطی نداشتند. در بررسی ارتباط نتایج فیبرواسکن اولیه و بعدی در طی پیگیری کاهش فیبروز به دنبال درمان در فیبرواسکن بهطور واضح دیده شد.
استنتاج: یافتههای این مطالعه به طور کلی نشان داد که میتوان فیبرواسکن کبد را به عنوان یک روش ارزیابی فیبروز در بیماران هپاتیت خودایمن در طی دوران درمان و پس از آن پیشنهاد کرد.
 
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
پژوهشي-کامل |
                    موضوع مقاله: 
                    
گوارش و کبد