دوره 22، شماره 97 - ( بهمن 1391 )                   جلد 22 شماره 97 صفحات 248-238 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Farajzadeh S, Esfandyarpoor I, Poor Khandani E, Ekhlasi A, Safari S, Hasheminasab Gorji S. Efficacy of Combination Therapy of Pimecrolimus 1% Cream and Mometasone Cream with Either Agent Alone in the Treatment of Childhood Vitiligo. J Mazandaran Univ Med Sci 2013; 22 (97) :238-248
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1805-fa.html
فرج زاده سعیده، سفندیار پور1 ایرج، پورخاندانی الهام، اخلاصی علی، صفری سهیلا، هاشمی نسب گرجی صادق. بررسی اثر بخشی درمان توام کرم Pimecrolimus یک درصد و کرم Mometazone در مقایسه با هر کدام به تنهایی در درمان ویتیلیگوی کودکان. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (97) :238-248

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1805-fa.html


چکیده:   (37322 مشاهده)
سابقه و هدف: ویتیلیگو اختلال شایع پیگمانتاسیون پوست است. درمان‌های مختلفی برای ویتیلیگو وجود دارد که عوارض جانبی، مصرف این داروها را محدود کرده است. اخیراً تنظیم کننده‌های سیستم ایمنی (TIMS) مانند پیمکرولیموس در درمان ویتیلیگو کودکان به‌کار رفته که با نتایج خوبی همراه بوده است. هدف این مطالعه مقایسه اثرات درمانی توأم کرم پیمکرولیموس و کرم مومتازون در مقایسه باهر کدام به تنهایی در درمان ویتیلیگوی کودکان است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 50 بیمار وارد مطالعه شدند. در هر بیمار سه ضایعه انتخاب و در ضایعه اول کرم پیمکرولیموس یک درصد دو بار در روز، ضایعه دوم کرم مومتازون فورات 1/0 درصد شبی یک‌بار و ضایعه سوم کرم پیمکرولیموس یک درصد دو بار در روز برای پنج روز اول هفته و کرم مومتازون فورات 1/0 درصد شب‌ها برای دو روز دیگر در هفته استفاده شد. این درمان‌ها برای سه ماه استفاده شد. داده‌ها وارد نرم‌افزار آماری SPSS20 گردید و شاخص‌های توصیفی مرکزی و پراکندگی و تست مربع کای جهت آنالیز داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: 40 نفر از بیماران دوره درمانی را کامل کردند. میانگین سن بیماران 6/10 سال بود. 46 درصد بیماران پسر بودند. کاهش سایز ضایعات در طی زمان از نظر آماری معنی‌دار بود (0001/0p<) اما در انتهای درمان تفاوت آماری معنی‌داری بین 3 گروه درمانی از نظر کاهش سایز ضایعه مشاهده نشد (5/0 =p). استنتاج: در مطالعه حاضر استفاده از درمان ترکیبی مزیتی بر درمان بیماری با هر کدام از داروها به تنهایی نداشت. با این حال، با توجه به تعداد محدود بیماران در این مطالعه، نیاز به مطالعات بیشتر و بزرگ‌تری جهت بررسی اثربخشی این نوع درمان ترکیبی و سایر درمان‌های ترکیبی ضروری می‌باشد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 12611001164976ACTRN
متن کامل [PDF 306 kb]   (3732 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb