سابقه و هدف: پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن با واسطه ایمنی سیستمیک است که بیش‌تر پوست را درگیر می‌کند. بیماری‌های چشمی که اغلب غیراختصاصی می‌باشند و تظاهرات کمی در این بیماری از خود نشان می‌دهند، شناخته شده نیستند. این مطالعه به مقایسه‌ تظاهرات چشمی در بیماران مبتلا به پسوریازیس و گروه کنترل سالم پرداخته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ مقطعی که به روش توصیفی-تحلیلی در بیمارستان بوعلی سینا در شهر ساری )سال 1401-1400) انجام شد، بیماران پسوریازیس و گروه کنترل وارد مطالعه شدند. نمرات DLQI (شاخص کیفیت زندگی در مبتلایان به بیماری‌های پوستی) و PASI (شاخص شدت و وسعت پسوریازیس) در گروه مبتلایان به پسوریازیس و OSDI (شاخص بیماری سطحی چشم) در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. برای هر فرد معاینه توسط لامپ اسلیت، آزمون شیرمر-۱، TBUT و فوندوسکوپی انجام گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه، ۷۵ بیمار مبتلا به پسوریازیس با میانگین سنی 13/88±40/11سال و ۷۵ فرد غیر مبتلا با میانگین سنی 13/55±39/16 سال مورد بررسی قرار گرفتند. بیماری‌های چشمی مانند پرخونی ملتحمه (38/0 درصد)، بلفاریت (36/0 درصد)، اختلال کارکرد غدد میبومین (33/0 درصد) و پینگوکولا (26/0 درصد) در میان بیماران، شایع‌تر بود. اختلال کارکرد غدد میبومین و TBUT(زمان شکستن لایه اشکی) پایین در افرادی که نمرات PASI و DLQI بالاتری داشتند، بیش‌تر دیده شد. امتیاز OSDI نیز در گروه پسوریازیس بالاتر بود که نشان‌دهنده‌ درگیری بیش‌تر گروه بیماران با بیماری خشکی چشم می‌باشد.
استنتاج: درگیری‌های سطحی چشم مانند خشکی چشم در بین بیماران شایع بود و با طول مدت ابتلا و شدت بیماری مرتبط بود. در نتیجه در بیماران پسوریاتیک به منظور تشخیص سریع اختلالات چشمی و جلوگیری از عوارض ناخواسته، باید معاینات چشمی به صورت مکرر و روتین انجام شود.