سابقه و هدف: سرطان پروستات دومین علت مرگ ناشی از بدخیمیها در مردان است. تشخیص زودرس و شناسایی فاکتورهای موثر بر پیشآگهی بیماران به پیشبینی پیامد بالینی و انتخاب نوع درمان برای هر بیمار کمک میکند. ارتباط بیان CD117 با پیشآگهی تومورهای مختلف نشان داده شده است و شواهدی از نقش این مارکر در بیماریزایی کارسینوم پروستات وجود دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان مارکر CD117 در هایپرپلازی خوشخیم و آدنوکارسینوم پروستات و ارتباط آن با درجه گلیسون بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، بلوکهای پارافینی از 85 نمونه هایپرپلازی خوشخیم و 78 نمونه آدنوکارسینوم پروستات که طی سالهای 1397 تا 1400 به بیمارستان شهید مصطفی خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند، مورد رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتیبادی ضد CD117 قرار گرفتند. رنگآمیزی غشایی و سیتوپلاسمی در بیش از 10 درصد سلولهای اپیتلیال توموری بهعنوان نتیجه مثبت در نظر گرفته شد.
یافتهها: در مطالعه حاضر، بیان مثبت CD117 در 1/27 درصد نمونههای هایپرپلازی خوشخیم و 50 درصد نمونههای آدنوکارسینوم پروستات مشاهده شد که تفاوت آماری معنیداری را نشان میدهد (003/0P=). ارتباط آماری معنیداری بین وضعیت بیان CD117 با درجه گلیسون اولیه وجود نداشت (166/0P=)، اما درجه گلیسون ثانویه و نمره گلیسون مجموع، ارتباط آماری معنیداری را با وضعیت بیان CD117 نشان دادند (به ترتیب002/0 P= و017/0 P=).
استنتاج: براساس یافتههای این مطالعه، بیان مارکر CD117 در نمونههای کارسینوم پروستات بالاتر از نمونههای هایپرپلازی خوشخیم پروستات میباشد و افزایش میزان بیان آن با افزایش درجه گلیسون تومور بهعنوان یکی از معیارهای تعیین پیشآگهی کارسینوم پروستات ارتباط دارد.