Mendeley  

Zotero  

Bafandeh Y, Saberi Firoozi M, Bagheri Lankarani K. Evaluation of combination therapy with Interferon and Ribavirin in patients with chronic hepatitis C : a genotype based study. J Mazandaran Univ Med Sci 2007; 17 (57) :9-16
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-192-fa.html

سابقه و هدف: حدود 200000 نفر از جمعیت ایران آلوده به ویروس هپاتیت (HCV) C هستند. براساس اجماع متخصصین ایرانی در سال 1383 برای درمان هپاتیت مزمن (HCV) C درمان ترکیبی با آلفا- اینترفرون معمولی (IFN) به اضافه ریباویرین، اولین انتخاب می باشد.اطلاعات در مورد میزان پاسخ به این درمان در اکثر نواحی کشور محدود است. برای بررسی نتایج درمان و مقایسه میزان پاسخ به درمان با جوامع غرب، این مطالعه در یک مرکز ارجاع در استان فارس انجام گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه به صورت آینده نگرانه باز و بدون شاهد در فاصله زمانی مهر 1382 تا آبان 1385 در درمانگاه کبد دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. 118 بیمار مبتلا به CHC (88 درصد مذکر) با میانگین سنی 37.47 سال (SD=11.4)، میانگین شاخص فعالیت بافتی (SD=4.5) 81.21 (HAI)، و سطح متوسط (SD=72.86)8.26 Alt در مطالعه وارد شدند. درمان با IFN ، 3 میلیون واحد 3 بار در هفته به اضافه ریباویرین 1-1.2 gr روزانه به مدت 12-6 ماه (برحسب ژنوتایپ) تجویز شده و برای بررسی میزان پاسخ پایدار (SVR) به مدت 6 ماه پی گیری بیماران، ادامه یافت.
یافته ها: شایع ترین راه آلودگی، اعتیاد به داروهای تزریقی در 39.8 درصد بیماران بود. آلودگی باژنوتیپ 3a در 40.7 درصد، ژنوتیپ 1a در 22 درصد، ژنوتیپ 1b در 9.3 درصد بیماران تعیین گردید.هفتاد و سه بیمار دوره درمان را تکمیل کردند. میزان پاسخ در پایان درمان (ETR) در 45 بیمار (74 درصد) بود. SVR در 48 درصد بیماران مشاهده شد و در 13.7 درصد بیماران، عود اتفاق افتاد. در طی دوره پی گیری در دو بیمار (2.7 درصد) نارسایی کبدی پدید آمد. با توجه به مدت درمان، ژنوتایپ ویروس ها تاثیر معنی داری در بیماران از نظر پاسخ به درمان نشان نداد (p<0.05).
استنتاج: علی رغم الگوی متفاوت ژنوتایپ، میزان ETR و SVR در بیماران ایرانی مبتلا به CHC که تحت درمان ترکیبی IFN و ریباویرین قرار گرفته بودند، در مقایسه با جوامع غرب تفاوت چندانی ندارد. امکان SVR در موارد HAI پایین تر، قبل از شروع درمان بیش تر است.