سابقه و هدف: سوءرفتار یکی از چالشهای مطرح در حیطه مراقبت از سالمندان است که میتواند زمینهساز ایجاد اختلال در سلامت عمومی سالمندان باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت عمومی با سوءرفتار در سالمندان مراجعهکننده به مراکز بهداشت شهرستان ساری در سال 1400 انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بود که بر روی 347 سالمند بهصورت خوشهای و تصادفی انجام شد. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیتشناختی، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و پرسشنامه سوءرفتار با سالمند در خانواده بود. پس از گردآوری اطلاعات به روش مصاحبه، دادهها در نرمافزار SPSS نسخه 22 با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی، تی مستقل، تحلیل واریانس، رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: در این مطالعه میانگین سنی سالمندان 8/62±72/86 سال و 53/9 درصد از شرکتکنندگان مرد بودند. بیشترین و کمترین شیوع سوءرفتار به ترتیب مربوط به زیر مقیاس غفلت عاطفی(72/9 درصد) و طرد شدگی(9/8 درصد) بود. 57/3 درصد از سالمندان از وضعیت سلامت عمومی نامطلوبی برخوردار بودند. نتایج همبستگی بین ابعاد متغیرهای سلامت عمومی و سوءرفتار نشان داد که در اکثر روابط به جز غفلت مراقبتی با زیرمقیاسهای سلامت جسمانی (0/105P=)، اضطراب و بیخوابی(0/707P=)، عملکرد اجتماعی(0/211P=) و همچنین سوءرفتار مالی با زیرمقیاس سلامت جسمانی(0/156P=)، ارتباط آماری معناداری وجود داشت.
استنتاج: باتوجه به میزان بالای سوءرفتار در سالمندان و همچنین تاثیر سوء آن بر سلامت عمومی، وجود برنامههایی جهت افزایش آگاهی و آموزش به سالمندان و همچنین انجام اقدامات پیشگیرانه ضروری به نظر میرسد.