حذف دی اکسید کربن از هوای محیط داخلی با استفاده
از محلول جاذب نانوسیال

دیانتی تیلکی, رمضانعلی; شعبان تبار شورکی, سعیده; بابا نژاد آریمی, اسماعیل; شعبانخانی, بیژن

دوره 33، شماره 224 - ( شهریور 1402 ) جلد 33 شماره 224 صفحات 128-117 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Dianati Tilaki R A, Shabantabar Shouraki S, Babanejad Arimi E, Shabankhani B. Removal of Carbon Dioxide from Indoor Air Using Nanofluid Absorption Solution. J Mazandaran Univ Med Sci 2023; 33 (224) :117-128
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19258-fa.html

دیانتی تیلکی رمضانعلی، شعبان تبار شورکی سعیده، بابا نژاد آریمی اسماعیل، شعبانخانی بیژن. حذف دی اکسید کربن از هوای محیط داخلی با استفاده از محلول جاذب نانوسیال. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (224) :117-128

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19258-fa.html

حذف دی اکسید کربن از هوای محیط داخلی با استفاده از محلول جاذب نانوسیال

رمضانعلی دیانتی تیلکی

، سعیده شعبان تبار شورکی

، اسماعیل بابا نژاد آریمی

، بیژن شعبانخانی

چکیده: (123 مشاهده)

سابقه و هدف: افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن در هوای محیط‌های داخلی به دلیل عدم وجود تهویه مناسب موجب ایجاد اثرات سوء بر سلامت انسان می‌شود. هدف از این مطالعه حذف دی‌اکسیدکربن از یک فضای بسته با استفاده از محلول جاذب نانوسیال هیدروکسید سدیم و تعیین تاثیر غلظت جاذب، غلظت دی‌اکسید‌کربن و نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم بود.
مواد و روش‌ها: آزمایشات در یک محفظه بسته در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. پمپ مکش هوا متصل به راکتور جذب و دستگاه سنجش غلظت دی اکسید کربن در داخل محفظه نصب شدند. با تزریق گاز دی اکسید کربن در داخل محفظه غلظت های محدوده 500، 2000 و 5000 پی‌پی‌ام از این گاز ایجاد شد. محلول جاذب هیدروکسید سدیم با غلظت‌های 0/1 ، 0/2 و 0/4 درصد بود. نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم با غلظت 0/008 درصد و سورفکتانت کاتیونی با غلظت 0/003 درصد در ساخت نانوسیال مورد استفاده قرار گرفت. مقادیر pH، هدایت الکتریکی (EC) و کربن غیرآلی (TIC) محلول‌های جاذب قبل و بعد از جذب دی‌اکسیدکربن اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: با استفاده از محلول جاذب هیدروکسید سدیم 0/4 درصد حاوی 0/008 درصد نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم راندمان حذف دی اکسید کربن برای غلظت‌های 500 و 5000 پی پی ام به‌ترتیب 72 و 44 درصد به‌دست آمد که به‌ترتیب 20 و 10 درصد بیش‌تر از محلول جاذب فاقد نانوذرات بود. برای 5000 پی‌پی‌ام دی‌اکسید‌کربن، افزایش غلظت محلول جاذب از 0/1 به 0/4 درصد موجب دو برابر شدن راندمان حذف شد. میانگین TIC در نانوسیال نسبت به سیال پایه 20درصد افزایش بیشتری داشت. میانگین کاهش EC در نانوسیال نسبت به سیال پایه 25 درصد بیش‌تر بود. میانگین کاهش pH ناشی از جذب دی‌اکسیدکربن کم‌تر از یک واحد بود.
استنتاج: نانوسیال هیدروکسید سدیم حاوی 0/008 درصد نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم برای حذف دی‌اکسیدکربن از هوا کارآئی مناسبی دارد.

واژه‌های کلیدی: نانوسیال، هیدروکسید سدیم، هوای داخلی، دی اکسید کربن

متن کامل [PDF 377 kb] (50 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت محیط زیست

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb