سردبیر محترم
در سالهای اخیر، راهکارهای سنتی در آموزش پزشکی به خاطر استاد محور بودن مورد انتقاد قرار گرفته است. مهمترین فایده استراتژیهای استاد محور انتقال حجم اطلاعات بزرگ در زمان کوتاه است اما این روش مشکلات زیادی دارد(1). در روش سنتی بیشتر وقت کلاس به سخنرانی استاد و نگاه کردن و گوش کردن دانشجویان میگذرد. دانشجویان به تنهایی مطالب را فرا میگیرند و به کار گروهی تشویق نمیشوند. امروزه، لزوم تجدید نظر در روشهای سنتی تدریس و استفاده از شیوههای نوین و فعال یادگیری و دانشجو محور، احساس شده و استفاده از این روشها در علوم مختلف از جمله پزشکی رایج شده است. آموزش به روش دانشجو محور منجر به افزایش میزان رضایتمندی دانشجویان، سرعت یادگیری، ایجاد مهارتهای حل مسأله و تداوم یادگیری و تفکر انتقادی میگردد(2،3). یکی از روشهای آموزشی دانشجو محور، روش برگزاری کلاس درس بهصورت تکنیک آموزشی راه رفتن در گالری میباشد که جزء روشهای آموزشی تیمی است(4). در تکنیک آموزشی راه رفتن در گالری، مطالب درسی به شکل پوسترهایی بر روی دیوار کلاس نصب شده و فراگیران در گروههای کوچک 5-3 نفره به مطالعه آنها میپردازند. این تکنیک میتواند در کلاس با اندازههای مختلف اجرا شود ولی بهتر است کلاس کمتر از 40 نفر باشد. در ابتدا محتویات آموزشی در قالب پوسترهایی طراحی شده و در اطراف محیط کلاس نصب میشود. در کنار هر پوستر یک سوال تشریحی از مطالب موجود در همان پوستر طرح میشود که هر گروه پس از مطالعه پوستر با رعایت زمان تخصیص داده شده به آن پاسخ میدهند با جابهجایی گروهها هر گروه میتواند پاسخهای گروه قبلی را مطالعه و حین دادن پاسـخ به سـوال، پاسـخ گروههـای دیگـر را نقـد نمـایـد.
دانشجویان با اختلافها و تصورات نادرستی که ممکن است وجود داشتـه باشد دست و پنجه نـرم میکننـد. در این روش دانشجویان مجاز هستند صندلیهای خود را رها کرده و درگیر بحث، نوشتن و ترکیب مفاهیم علمی اساسی شوند، این امر باعث از بین رفتن بیحوصلگی برای نشستن طولانی در همان مکان میشود(5،6).
در این روش، یادگیری فراگیر- محور بوده و استاد به عنوان ناظر و هدایتکننده برای رفع ابهامات و سوالات در کنار دانشجو قرار دارد. در این روش دانشجویان در کنار استاد خودشان یادگرفتن را میآموزند، تمایلشان به حل مشکل را پرورش داده و ظرفیت خود را برای تلاش بیشتر و داشتن پشتکار ارتقاء میدهند. در این روش زمانبندی تدریس مهم بوده به طوری که دانشجویان با مفهوم مدیریت زمان بهصورت عملی آشنا میشوند(7). روش یادگیری بهصورت تیمی مستلزم مباحثه فراگیران در مورد موضوع مورد مطالعه است، بهطوریکه هر یک از اعضای تیم قسمت متفاوتی از موضوع درسی را که قرار است همه یاد بگیرند، مطالعه کرده و به اعضای تیم خود درس میدهد(7). ارائه تدریس هر بخش بهطور موفقیتآمیز، نشاندهنده ایفای مسئولیت آن دانشجو و سایر دانشجویان بوده و موجب تقویت یادگیری و توجه اعضای گروه به تاثیر آن در موفقیت آنان میشود(8). طاهری و همکاران مطالعهای نیمه تجربی با هدف ارزیابی این روش بر عملکرد بالینی دانشجویان شنوایی سنجی انجام دادند که نشاندهنده تاثیر مثبت این روش بر عملکرد دانشجویان بود(9). بنابراین پیشنهاد میگردد اساتید دانشگاههای علوم پزشکـی نسبت به استفاده از این روش در تدریس تئوری و بالینی استفاده نمایند و پس از برنامهریزی و اجرا آن با طراحی مطالعات مناسب به ارزشیابی اثر بخشی این روش تدریس در بهبود و ارتقاء فرایند یادگیری دانشجویان بپردازند.