دوره 33، شماره 1 - ( ویژه‌نامه شماره یک - آبان 1402 )
جلد 33 شماره 1 صفحات 332-327 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Davoodi L, Mousavi M Y, Rahimzadeh G, Abbaspour Kasgari H. Investigation of Rifampin Serum Levels in Patients Diagnosed with Tuberculosis Treated with the Drug Regimen Mazandaran, 2020-2021. J Mazandaran Univ Med Sci 2023; 33 (1) :327-332
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19638-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19638-fa.html
داودی لطف اله، موسوی محمد یاسین، رحیم زاده گلنار، عباسپور کاسگری حمیده. بررسی سطح سرمی ریفامپین در بیماران با تشخیص سل تحت درمان با رژیم دارویی، مازندران، سال 1400 -1399. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (1) :327-332
چکیده: (344 مشاهده)
سابقه و هدف: سل یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های عفونی در جهان است. یکی از داروهایی که در سال‌های اخیر، در درمان سل، به آن توجه شده است، ریفامپین است. ریفامپین نقشی کلیدی در درمان سل ایفا می‌کند و کاهش فراهم زیستی آن تأثیرات گسترده در درمان بیماران و افزایش مقاومت به دارو دارد؛ لذا، هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی ریفامپین در بیماران مبتلا به سل است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی و مقطعی است. نمونه‌ی پلاسمای 30 بیمار از مراکز آموزشی و درمانی استان مازندران در طی سال 1400-1399 جمع‌آوری شد. معیارهای ورود بیماران تشخیص قطعی سل درباره آن‌ها و تحت درمان بودن با رژیم دارویی یا جدا از هم، سن 18 تا 65 سال، باردار نبودن و عدم شیردهی بود. سطح ریفامپین در نمونه‌ها با استفاده از کروماتوگرافی (HPLTC) تعیین شد.
یافته‌ها: 30 درصد از بیماران سطح ریفامپین کم‌تر از 8 و 16/7 درصد از بیماران سطح ریفامپین بیش‌تر از 24 داشتند. بین سطح سرمی ریفامپین و پر یا خالی بودن معده، ارتباط معنی داری وجود داشت. ارتباط معنی‌داری بین سطح سرمی ریفامپین و سن، جنس، توکسیسیته کبدی و میزان مورتالیتی بیماران وجود نداشت.
استنتاج: بخش زیادی از بیماران مبتلا به سل به سطح سرمی نامناسبی از ریفامپین می‌رسند که ممکن است در شکست درمان، نقشی کلیدی داشته باشد. برای کاهش تداخل، توصیه به استفاده از دارو با معده خالی در بیماران، ضروری به نظر می‌رسد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی و مقطعی است. نمونه‌ی پلاسمای 30 بیمار از مراکز آموزشی و درمانی استان مازندران در طی سال 1400-1399 جمع‌آوری شد. معیارهای ورود بیماران تشخیص قطعی سل درباره آن‌ها و تحت درمان بودن با رژیم دارویی یا جدا از هم، سن 18 تا 65 سال، باردار نبودن و عدم شیردهی بود. سطح ریفامپین در نمونه‌ها با استفاده از کروماتوگرافی (HPLTC) تعیین شد.
یافته‌ها: 30 درصد از بیماران سطح ریفامپین کم‌تر از 8 و 16/7 درصد از بیماران سطح ریفامپین بیش‌تر از 24 داشتند. بین سطح سرمی ریفامپین و پر یا خالی بودن معده، ارتباط معنی داری وجود داشت. ارتباط معنی‌داری بین سطح سرمی ریفامپین و سن، جنس، توکسیسیته کبدی و میزان مورتالیتی بیماران وجود نداشت.
استنتاج: بخش زیادی از بیماران مبتلا به سل به سطح سرمی نامناسبی از ریفامپین می‌رسند که ممکن است در شکست درمان، نقشی کلیدی داشته باشد. برای کاهش تداخل، توصیه به استفاده از دارو با معده خالی در بیماران، ضروری به نظر می‌رسد.
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
عفوني
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
