چکیده: (2218 مشاهده)
سندرم اشمیت، یک پلی اندوکرینوپاتی است که با نارسایی اندامهای متعددی خود را نشان میدهد. این سندرم در بیماران با دو یا بیشتر از دو مورد از موارد زیر تعریف میشود: نارسایی آدرنال، بیماری گریوز، تیروئیدیت اتوایمیون و دیابت تیپ یک. در این گزارش موردی، بیماری با سندرم اشمیت (سندرم پلی گلندولار اتوایمیون نوع دو) معرفی میشود. بیمار خانم 42سالهای است مبتلا به دیابت نوع یک که با شکایت ضعف و بیحالی، عدم تعادل، کاهش وزن، تیرگی پوست و افت فشارخون با هایپوگلایسمی و هایپرکالمی، مراجعات مکرر به بیمارستان داشته و هر نوبت، با تزریق دکستروز و پتاسیم کلراید وریدی در بیمارستان و دستور کاهش مصرف انسولین در منزل، ترخیص میشده است. در آخرین نوبت بستری با شک به نارسایی آدرنال، سطح کورتیزول خون بررسی شد که پایین (کمتر از 0/5 میکروگرم بر دسیلیتر) بود. همچنین، عدد ACTH بالا، آلدوسترون پایین و رنین نرمال گزارش شد که نارسایی ثانویهی آدرنال را برای بیمار مطرح کرد. آزمایشهای TSH و T4 انجام شد و در آزمایش ابتدایی، TSH در حد کمتر از 0/2 گزارش شد و بعد از تکرار آزمایش، سطح TSH نرمال گزارش شد. باتوجهبه عدد بالای TRAb، هایپر تیروئیدی ساب کلینیکال برای بیمار مطرح شد. بیمار تحت درمان با پردنیزولون و فلودروکورتیزون قرار گرفت و بهوضوح بهبود یافت. این گزارش به پزشکان یادآوری میکند که اگر بیمار مبتلا به دیابت دچار کاهش نیاز به انسولین شد، در اسرع وقت، نارسایی آدرنال را بررسی کنند تا از عوارض احتمالی ناشی از آن کاسته شود.
نوع مطالعه:
گزارش مورد |
موضوع مقاله:
غدد