دوره 34، شماره 231 - ( فروردین 1403 )
جلد 34 شماره 231 صفحات 66-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Beshkani M, Anvary R, Sohrab pour H, Roozbeh F. The Status of Antibody Production and its Stability after Infection in Outpatients with Covid-19. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (231) :62-66
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20196-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20196-fa.html
بشکنی محبوبه، انوری رقیه، سهراب پور حجت، روزبه فاطمه. وضعیت تولید آنتی‌بادی و ماندگاری آن به دنبال ابتلا در بیماران سرپایی مبتلا به کووید-19. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (231) :62-66
چکیده: (162 مشاهده)
سابقه و هدف: کووید-19 یک بیماری ویروسی دستگاه تنفس است. با توجه به این‌که میزان ماندگاری آنتی‌بادی بر علیه کووید-19 در گزارشات متفاوت بوده است و از آن‌جایی‌که تفاوت‌های قومی و نژادی در این بیماری تاثیر گذار بوده است این مطالعه با هدف تعیین بررسی وضعیت آنتی‌بادی‌ها و ماندگاری در بیماران مبتلا به کووید-19، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه طولی، در سال 1399 بر روی بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک تب در شهرستان میاندورود انجام شد. تشخیص بیماری بر اساس شرح و تست Real time PCR یا سی‌تی اسکن ریه بود 87 بیمار براساس معیارهای تشخیصی وارد مطالعه شدند و معیار خروج شامل موارد عدم مراجعه در پیگیری بود. سطح آنتی‌بادی IgM و IgG توسط روش الیزا و کیت پیشتاز طب در ابتدای تشخیص اندازه‌گیری گردید و برای بررسی ماندگاری مجددا 6 ماه بعد سطح IgG همان بیماران مجدد چک گردید که براساس دستورالعمل کیت مقادیر بالاتر از 1/1 مثبت در نظر گرفته شد. اطلاعات شامل اطلاعات زمینه‌ایی، درگیری ریه در CT اسکن و نتایج الیزا پس از ورود به کامپیوتر با نرم‌افزار آماری 21 SPSS و آزمون‌های T-test و Fisher's exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 0/05P< در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 17±7/47 سال بود. از افراد مورد بررسی 55 نفر (63 درصد) زن، 20 نفر (23 درصد) افزایش فشارخون و 18 نفر (20/7 درصد) دیابت داشتند. 84 نفر از بیماران تست Real time PCR آن‌ها مثبت بود 43 نفر (49/4 درصد) درگیری CT داشتند. IgM اولیه در 20 نفر (23 درصد)، IgG اولیه در 58 نفر (66/7 درصد) مثبت بود که بعد از شش ماه IgG در 36 مورد (41/4 درصد) مثبت بود. پایداری آنتی‌بادی در 67/4 درصد مردان و 56/4 درصد زنان دیده شد(0/41=P). ابتلا به فشارخون (0/329=P) و دیابت (0/21=P) و نیز درگیری ریه در سی‌تی‌اسکن (0/586=P) ارتباط معنی‌داری با پایداری آنتی‌بادی نداشت. میانگین سنی افراد با پایداری آنتی‌بادی (16/2±50 سال) و افرادی که آنتی‌بادی در آن‌ها منفی شده بود (14/1±42 سال)، اختلاف معنی‌داری (0/077=P) نداشت.
استنتاج: یافته‌ها نشان داد آنتی‌بادی علیه بیماری در یک سوم بیماران تولید نشده بود و بعد از گذشت 6 ماه میزان IgG در بخش قابل ملاحظه‌ای از بیماران کاهش یافته بود. هم‌چنین نتایج نشان داد پایداری آنتی‌بادی ارتباط معنی‌داری با سن، جنس، درگیری ریه در سی‌تی اسکن و بیماری زمینه‌ایی از قبیل فشارخون و دیابت نداشت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه طولی، در سال 1399 بر روی بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک تب در شهرستان میاندورود انجام شد. تشخیص بیماری بر اساس شرح و تست Real time PCR یا سی‌تی اسکن ریه بود 87 بیمار براساس معیارهای تشخیصی وارد مطالعه شدند و معیار خروج شامل موارد عدم مراجعه در پیگیری بود. سطح آنتی‌بادی IgM و IgG توسط روش الیزا و کیت پیشتاز طب در ابتدای تشخیص اندازه‌گیری گردید و برای بررسی ماندگاری مجددا 6 ماه بعد سطح IgG همان بیماران مجدد چک گردید که براساس دستورالعمل کیت مقادیر بالاتر از 1/1 مثبت در نظر گرفته شد. اطلاعات شامل اطلاعات زمینه‌ایی، درگیری ریه در CT اسکن و نتایج الیزا پس از ورود به کامپیوتر با نرم‌افزار آماری 21 SPSS و آزمون‌های T-test و Fisher's exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 0/05P< در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 17±7/47 سال بود. از افراد مورد بررسی 55 نفر (63 درصد) زن، 20 نفر (23 درصد) افزایش فشارخون و 18 نفر (20/7 درصد) دیابت داشتند. 84 نفر از بیماران تست Real time PCR آن‌ها مثبت بود 43 نفر (49/4 درصد) درگیری CT داشتند. IgM اولیه در 20 نفر (23 درصد)، IgG اولیه در 58 نفر (66/7 درصد) مثبت بود که بعد از شش ماه IgG در 36 مورد (41/4 درصد) مثبت بود. پایداری آنتی‌بادی در 67/4 درصد مردان و 56/4 درصد زنان دیده شد(0/41=P). ابتلا به فشارخون (0/329=P) و دیابت (0/21=P) و نیز درگیری ریه در سی‌تی‌اسکن (0/586=P) ارتباط معنی‌داری با پایداری آنتی‌بادی نداشت. میانگین سنی افراد با پایداری آنتی‌بادی (16/2±50 سال) و افرادی که آنتی‌بادی در آن‌ها منفی شده بود (14/1±42 سال)، اختلاف معنی‌داری (0/077=P) نداشت.
استنتاج: یافته‌ها نشان داد آنتی‌بادی علیه بیماری در یک سوم بیماران تولید نشده بود و بعد از گذشت 6 ماه میزان IgG در بخش قابل ملاحظه‌ای از بیماران کاهش یافته بود. هم‌چنین نتایج نشان داد پایداری آنتی‌بادی ارتباط معنی‌داری با سن، جنس، درگیری ریه در سی‌تی اسکن و بیماری زمینه‌ایی از قبیل فشارخون و دیابت نداشت.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ايمونولوژي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
