دوره 34، شماره 233 - ( خرداد 1403 )
جلد 34 شماره 233 صفحات 50-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Garmei E, Yaghoubi A, Rezaeian N. Investigating the Combined Effect of Aerobic Training with Resveratrol Resveratrol Consumption on SIRT1 and PGC-1α Levels in Gastrocnemius Muscle of Rats after Spinal Cord Injury. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (233) :39-50
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20555-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20555-fa.html
گرمه ای اسکندر، یعقوبی علی، رضائیان نجمه. بررسی اثر توام تمرین هوازی با رزوراترول برسطح SIRT1 و PGC-1α عضله دوقلوی موش‌های صحرایی بعد از آسیب طناب نخاعی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (233) :39-50
چکیده: (1219 مشاهده)
سابقه و هدف: آتروفی عضلات اسکلتی ناشی از آسیب طناب نخاعی (SCI) می‌تواند باعث اختلال در عملکرد متابولیک سیستمیک به صورت ثانویه، مانند عدم تحمل گلوکز، دیابت نوع 2 و مقاومت به انسولین شود. از طرف دیگر گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسی زوم گاما هم فعال ساز-1 آلفا (PGC-1α)، سیرتوئین-1 (SIRT1)، عوامل شناخته شده و پروتئین‌های مرتبط درگیر در آتروفی عضلات اسکلتی می‌باشند. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر سطح SIRT1 و PGC-1α در عضله دوقلو موش‌های صحرایی بعد از آسیب طناب نخاعی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار با سن هشت هفته به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل، رزوراترول، تمرین و رزوراترول+تمرین (هر گروه 9 سر) قرار داده شدند. پس از بی‌هوشی، یک برش در خط وسط و روی برجستگی‌های مهره‌ای ایجاد شد، سپس عضلات و لامینای مهره T9 بدون آسیب رساندن به سخت شامه برداشته شد، آسیب نخاعی با اعمال ضربه توسط وزنه ده گرمی از ارتفاع ۲۵ میلی‌متری بر روی نخاع در قطعه T10 ایجاد گردید. بعد از اطمینان از آسیب نخاعی، رزوراترول با دوز 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و روزانه (هر روز صبح به مدت 4 هفته) تزریق شد. به موش‌های سایر گروه‌ها به مقدر مشابه سالین تزریق گردید. تمرین هوازی به کمک سیستم حمایت وزن، به مدت 4 هفته، هر هفته 5 جلسه، هر جلسه ۵۸ دقیقه و با شدت 20 متر در دقیقه انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین عضله دوقلو پای راست تمامی موش‌های صحرایی برداشته شد. سطح SIRT1 و PGC-1α عضله دوقلو به روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شد.
یافته‌ها: سطح SIRT1 عضله دوقلو موش‌های مبتلا به SCI در گروه‌های رزوراترول و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 00/23 و00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0/399=P). سطح SIRT1 عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه تمرین بالاتر بود (0/038=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو موش‌های مبتلا به SCI در گروه‌های تمرین و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 0/024 و 00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه رزوراترول نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0/499=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه رزوراترول بالاتر بود(0/023=P).
استنتاج: این نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت مصرف رزوراترول بر سطح SIRT1 و هم‌چنین تمرین هوازی بر سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI می‌باشد. اشاره شده است که افزایش بیان SIRT1 و افزایش PGC-1α متعاقب آن را در پی دارد که منجر به افزایش تعداد میونوکلئوس‌ها می‌شود که روند ترمیم پس از آسیب را بهبود می‌بخشد و با تنظیم افزایشی و کاهش فرآیندهای کاتابولیک در هیپرتروفی عضلانی نقش فعالی دارد. بنابراین تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول می‌تواند با تأثیر بر سطح SIRT1 و PGC-1α عضلانی از آتروفی ایجاد شده در اثر آسیب نخاعی در عضلات پایین تر از سطح آسیب، جلوگیری نماید.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار با سن هشت هفته به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل، رزوراترول، تمرین و رزوراترول+تمرین (هر گروه 9 سر) قرار داده شدند. پس از بی‌هوشی، یک برش در خط وسط و روی برجستگی‌های مهره‌ای ایجاد شد، سپس عضلات و لامینای مهره T9 بدون آسیب رساندن به سخت شامه برداشته شد، آسیب نخاعی با اعمال ضربه توسط وزنه ده گرمی از ارتفاع ۲۵ میلی‌متری بر روی نخاع در قطعه T10 ایجاد گردید. بعد از اطمینان از آسیب نخاعی، رزوراترول با دوز 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و روزانه (هر روز صبح به مدت 4 هفته) تزریق شد. به موش‌های سایر گروه‌ها به مقدر مشابه سالین تزریق گردید. تمرین هوازی به کمک سیستم حمایت وزن، به مدت 4 هفته، هر هفته 5 جلسه، هر جلسه ۵۸ دقیقه و با شدت 20 متر در دقیقه انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین عضله دوقلو پای راست تمامی موش‌های صحرایی برداشته شد. سطح SIRT1 و PGC-1α عضله دوقلو به روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شد.
یافته‌ها: سطح SIRT1 عضله دوقلو موش‌های مبتلا به SCI در گروه‌های رزوراترول و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 00/23 و00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0/399=P). سطح SIRT1 عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه تمرین بالاتر بود (0/038=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو موش‌های مبتلا به SCI در گروه‌های تمرین و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 0/024 و 00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه رزوراترول نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0/499=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه رزوراترول بالاتر بود(0/023=P).
استنتاج: این نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت مصرف رزوراترول بر سطح SIRT1 و هم‌چنین تمرین هوازی بر سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش‌های مبتلا به SCI می‌باشد. اشاره شده است که افزایش بیان SIRT1 و افزایش PGC-1α متعاقب آن را در پی دارد که منجر به افزایش تعداد میونوکلئوس‌ها می‌شود که روند ترمیم پس از آسیب را بهبود می‌بخشد و با تنظیم افزایشی و کاهش فرآیندهای کاتابولیک در هیپرتروفی عضلانی نقش فعالی دارد. بنابراین تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول می‌تواند با تأثیر بر سطح SIRT1 و PGC-1α عضلانی از آتروفی ایجاد شده در اثر آسیب نخاعی در عضلات پایین تر از سطح آسیب، جلوگیری نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
