دوره 34، شماره 236 - ( شهریور 1403 )
جلد 34 شماره 236 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadi Y, Azami N, Heidari M, Kalteh G. Investigating the Effect of Amygdalin Encapsulated in Nano-Chitosan on the Passive Avoidance Memory in Male NMRI Mice. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (236) :1-13
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20707-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20707-fa.html
احمدی یعقوب، اعظمی نسرین سادات، حیدری محمود، کلته گل محمد. بررسی تأثیر آمیگدالین پوشش شده با نانوذرات کیتوزان بر حافظه اجتنابی غیر فعال موش سوری نر نژاد NMRI. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (236) :1-13
چکیده: (361 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: مطالعات مختلفی جهت درمان اختلالات حافظه و یادگیری با استفاده از گیاهان دارویی و ترکیبات مختلف صورت گرفته است. آمیگدالین به‌عنوان ترکیب اصلی دانه گیاهان تیره گل سرخیان، هر چند دارای ویژگی‌های سودمند متنوعی است ولی می‌تواند در بدن ترکیب سیانیدی آزاد کند. از طرف دیگر، دارو رسانی در محل با کمک نانوذرات می‌تواند عوارض کم‌تری به همراه داشته باشد. کیتوزان یکی از ترکیباتی است که از نانوذرات آن در سیستم دارورسانی استفاده می‌شود. لذا در مطالعه حاضر تأثیر آمیگدالین پوشش نشده و پوشش شده با نانوذرات کیتوزان بر حافظه اجتنابی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 150 سر موش سوری نر نژاد NMRI با سن 5-6 هفته‌ای و وزن 30-25 گرم مورد استفاده قرارگرفت. تمامی تزریقات به صورت درون صفاقی صورت گرفت. این مطالعه در سه مرحله جداگانه انجام گرفت. در مرحله اول تزریق دوزهای مختلف اتانول (0.25 ، 0/5، 0/75 و 1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) به منظور به‌دست آوردن دوز مناسب برای تخریب حافظه اجتنابی غیر فعال انجام گرفت. در مرحله دوم پس از تخریب حافظه با استفاده از اتانول، تاثیردوزهای مختلف (mg/kg 6/25، 12/5، 25 و50) آمیگدالین پوشش نشده بر حافظه اجتنابی غیر فعال مورد ارزیابی قرار گرفت و در مرحله سوم تاثیر دوزهای مختلف آمیگدالین مرحله قبل ولی پوشش شده با نانوذرات کیتوزان مورد ارزیابی قرار گرفت. فرایند بررسی حافظه اجتنابی غیرفعال طی دو روز پشت سر هم شامل روز آموزش و روز آزمون با استفاده از دستگاه شاتل باکس انجام گرفت. میانگین و انحراف معیار داده‌های حافظه اجتنابی در نرم‌افزار گراف پد پریسم وارد و توسط آنالیز واریانس یک طرفه(ANOVA) و تست توکی درسطح معنی‌داری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمایش مرحله اول نشان داد که اتانول با دوزهای 0/75 و 1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در 0/001P< و با دوز 0/5 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در 0/01P< به‌طور معنی‌داری باعث ایجاد فراموشی می‌شود. نتایج آزمایش مرحله دوم نشان داد که تمامی دوزهای آمیگدالین پوشش نشده نه تنها باعث تخریب حافظه نمی‌شوند؛ بلکه با اختلاف معنی‌داری (0/0001>P) باعث بهبود فراموشی ناشی از اتانول می‌شوند. در مرحله سوم نتایج نشان دادکه آمیگدالین پوشش شده با نانو ذرات کیتوزان هر چند در همه دوزها با اختلاف معنی‌داری (0/01P<) باعث ایجاد فراموشی می‌شوند ولی در دوزهای
mg/kg 25 و50 توانستند در یک الگوی وابسته به وضعیت باعث بهبود فراموشی ناشی از اتانول شوند. هم‌چنین مقایسه تاثیر دو به دو دوزهای آمیگدالین پوشش نشده و پوشش شده با نانوذرات کیتوزان بر حافظه اجتنابی نشان دادکه تفاوت معنی‌داری بین هیچ‌کدام از دوزها وجود ندارد و هردو می توانند باعث بهبود حافظه تخریب شده ناشی از اتانول شوند.
استنتاج: آمیگدالین دریافت شده به روش درون صفاقی در این مطالعه توانست حافظه اجتنابی تخریب شده را بهبود ببخشد و به‌صورت پوشش شده در نانوکیتوزان الگوی یادگیری وابسته به وضعیت را به نمایش بگذارد؛ احتمالا به این دلیل که تحت تاثیر فلور میکروبی دستگاه گوارش سیانید آزاد نشده است. بنابراین بنظر می‌رسد بررسی تاثیر مصرف خوراکی آمیگدالین بر حافظه اجتنابی، حافظه فضایی یا دیگر فعالیت‌های شناختی ضروری باشد.
سابقه و هدف: مطالعات مختلفی جهت درمان اختلالات حافظه و یادگیری با استفاده از گیاهان دارویی و ترکیبات مختلف صورت گرفته است. آمیگدالین به‌عنوان ترکیب اصلی دانه گیاهان تیره گل سرخیان، هر چند دارای ویژگی‌های سودمند متنوعی است ولی می‌تواند در بدن ترکیب سیانیدی آزاد کند. از طرف دیگر، دارو رسانی در محل با کمک نانوذرات می‌تواند عوارض کم‌تری به همراه داشته باشد. کیتوزان یکی از ترکیباتی است که از نانوذرات آن در سیستم دارورسانی استفاده می‌شود. لذا در مطالعه حاضر تأثیر آمیگدالین پوشش نشده و پوشش شده با نانوذرات کیتوزان بر حافظه اجتنابی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 150 سر موش سوری نر نژاد NMRI با سن 5-6 هفته‌ای و وزن 30-25 گرم مورد استفاده قرارگرفت. تمامی تزریقات به صورت درون صفاقی صورت گرفت. این مطالعه در سه مرحله جداگانه انجام گرفت. در مرحله اول تزریق دوزهای مختلف اتانول (0.25 ، 0/5، 0/75 و 1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) به منظور به‌دست آوردن دوز مناسب برای تخریب حافظه اجتنابی غیر فعال انجام گرفت. در مرحله دوم پس از تخریب حافظه با استفاده از اتانول، تاثیردوزهای مختلف (mg/kg 6/25، 12/5، 25 و50) آمیگدالین پوشش نشده بر حافظه اجتنابی غیر فعال مورد ارزیابی قرار گرفت و در مرحله سوم تاثیر دوزهای مختلف آمیگدالین مرحله قبل ولی پوشش شده با نانوذرات کیتوزان مورد ارزیابی قرار گرفت. فرایند بررسی حافظه اجتنابی غیرفعال طی دو روز پشت سر هم شامل روز آموزش و روز آزمون با استفاده از دستگاه شاتل باکس انجام گرفت. میانگین و انحراف معیار داده‌های حافظه اجتنابی در نرم‌افزار گراف پد پریسم وارد و توسط آنالیز واریانس یک طرفه(ANOVA) و تست توکی درسطح معنی‌داری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمایش مرحله اول نشان داد که اتانول با دوزهای 0/75 و 1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در 0/001P< و با دوز 0/5 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در 0/01P< به‌طور معنی‌داری باعث ایجاد فراموشی می‌شود. نتایج آزمایش مرحله دوم نشان داد که تمامی دوزهای آمیگدالین پوشش نشده نه تنها باعث تخریب حافظه نمی‌شوند؛ بلکه با اختلاف معنی‌داری (0/0001>P) باعث بهبود فراموشی ناشی از اتانول می‌شوند. در مرحله سوم نتایج نشان دادکه آمیگدالین پوشش شده با نانو ذرات کیتوزان هر چند در همه دوزها با اختلاف معنی‌داری (0/01P<) باعث ایجاد فراموشی می‌شوند ولی در دوزهای
mg/kg 25 و50 توانستند در یک الگوی وابسته به وضعیت باعث بهبود فراموشی ناشی از اتانول شوند. هم‌چنین مقایسه تاثیر دو به دو دوزهای آمیگدالین پوشش نشده و پوشش شده با نانوذرات کیتوزان بر حافظه اجتنابی نشان دادکه تفاوت معنی‌داری بین هیچ‌کدام از دوزها وجود ندارد و هردو می توانند باعث بهبود حافظه تخریب شده ناشی از اتانول شوند.
استنتاج: آمیگدالین دریافت شده به روش درون صفاقی در این مطالعه توانست حافظه اجتنابی تخریب شده را بهبود ببخشد و به‌صورت پوشش شده در نانوکیتوزان الگوی یادگیری وابسته به وضعیت را به نمایش بگذارد؛ احتمالا به این دلیل که تحت تاثیر فلور میکروبی دستگاه گوارش سیانید آزاد نشده است. بنابراین بنظر می‌رسد بررسی تاثیر مصرف خوراکی آمیگدالین بر حافظه اجتنابی، حافظه فضایی یا دیگر فعالیت‌های شناختی ضروری باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
