دوره 35، شماره 246 - ( تیر 1404 )                   جلد 35 شماره 246 صفحات 82-72 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rahimi E, Yazdani Charati J, Eslami Juybari M, Maleki I, Mohammadpour Tahamtan R A, Sanjarnipour M. Identifying the Optimal Parametric Survival Model with Minimal Estimation Error to Determine Factors Influencing Survival in Colon Cancer Patients. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (246) :72-82
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20917-fa.html
رحیمی الهه، یزدانی چراتی جمشید، اسلامی جویباری محمد، ملکی ایرج، محمدپور تهمتن رضا علی، سنجرانی پور مرتضی. شناسایی مناسب ترین مدل پارامتریک بقاء با کم‌ترین خطای برآورد و بکارگیری آن در تعیین عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (246) :72-82

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20917-fa.html


چکیده:   (87 مشاهده)
سابقه و هدف: سرطان کولون، ده درصد تمامی موارد سرطان را در برمی‌گیرد. از طرفی شناسایی مدل مناسب برای تحلیل داده‌ها می‌تواند برای برآورد دقیق نتایج بسیار اثربخش باشد. بنابراین این مطالعه با هدف شناسایی بهترین مدل پارامتری بقا با کم‌ترین خطا برای برآورد بقای بیماران مبتلا به سرطان کولون، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت تاریخی، اطلاعات 761 بیمار مبتلا به سرطان کولون در استان مازندران طی سالهای 1391-1396 مراجعه و تا سال 1398پیگیری شدند، مورد بررسی قرار گرفت. برای براورد بقای بیماران مبتلا به سرطان کولون، از روش کاپلان مایر استفاده شد. برای شناسایی بهترین مدل و از شاخص نمره بریر (Brier score index) برای مدل با کم‌ترین خطای برآورد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار R 3.6.1 انجام شد و سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد.
یافتهها: بیماران مورد مطالعه، در طیف سنی 17 تا 91 سال قرار داشتند. میانگین سنی افراد 87/35±60/14 سال بود و 79/4درصد بیماران بیش از50 سال سن داشتند. از میان بیماران، 55/6 درصد (423 نفر) مرد با میانگین سنی (9/57±61/14) سال و 44/4 درصد (338 نفر ) زن با میانگین سنی (13/96±59/5) سال بودند. میانه و میانگین طول عمر بیماران به ترتیب60 و 2/07±53/71 ماه تعیین شد. میزان‌های بقا سه، پنج و هفت ساله به ترتیب 70، 49 و 37 درصد بود. در این مطالعه، مدل پارامتری وایبل با بالاترین دقت و کم‌ترین خطا در پیش‌بینی بقا و شناسایی مهم‌ترین عوامل مرتبط، بهترین مدل شناخته شد.
استنتاج: در این تحقیق مدل بهینه با توجه به این که نرخ شکست در طول زمان به صورت افزایشی یکنوا بوده است، بنابراین مدل وایبل برازش بهتر و خطای کم‌تری نسبت به سایر مدل های مورد مطالعه داشته است. بنابراین برای تحلیل داده‌هایی با این توزیع، انتخاب مدل وایبل می‌تواند مفید باشد.

 
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: آمار زیستی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb