دوره 34، شماره 235 - ( مرداد 1403 )
جلد 34 شماره 235 صفحات 37-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moosazadeh M, Ramezani A, Soltani S. The Relationship between Dietary Inflammatory Potential and Osteoporosis in Mazandaran Adult Women: Cross-Sectional Results of the Tabari Cohort Study. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (235) :26-37
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20976-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20976-fa.html
موسی زاده محمود، رمضانی آتنا، سلطانی ساناز. ارتباط بین پتانسیل التهابی رژیم غذایی و پوکی استخوان در زنان بزرگسال مازندرانی: نتایج مقطعی از مطالعه کوهورت طبری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (235) :26-37
چکیده: (750 مشاهده)
سابقه و هدف: پوکی استخوان یکی از نگرانیهای اصلی بهداشت عمومی در سراسر جهان است که بار اقتصادی قابل توجهی را به سیستم بهداشت و درمان تحمیل میکند. التهاب مزمن میتواند بعنوان یکی از عوامل خطر احتمالی در پوکی استخوان و شکستگی نقش داشته باشد. همچنین مطالعات پیشین گزارش کردهاند که عوامل غذایی در کنترل و تعدیل التهاب مؤثر هستند. اخیراً نمایهای به منظور تعیین پتانسیل التهابی رژیم غذایی (Dietary Inflammatory Potential: DIP) طراحی گردید که پتانسیل التهابی رژیم غذایی را در یک طیف پیوسته از ضدالتهابی تا پیش‌التهابی تخمین میزند. مطالعات محدودی در زمینه بررسی ارتباط بین پتانسیل التهابی رژیم غذایی و خطر پوکی استخوان در خاورمیانه موجود است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین پتانسیل التهابی رژیم غذایی و خطر پوکی استخوان در جمعیت بزرگی از زنان بزرگسال ایرانی انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر بهصورت مقطعی و با استفاده از اطلاعات پایه مطالعه کوهورت طبری (Tabari Cohort Study: TCS)، انجام شد. اطلاعات غذایی شرکتکنندگان در مطالعه که شامل 5417 زن بزرگسال 70-35 ساله ساکن مازندران بودند، با استفاده از یک پرسشنامه بسامد خوراک معتبر نیمه کمی 119 آیتمی جمع‌آوری شد. پتانسیل التهابی رژیم غذایی با استفاده از روش پیشنهاد شده توسط Shivappa و همکارانش محاسبه شد. اطلاعات مربوط به پوکی استخوان توسط روش خوداظهاری جمع آوری شد. اطلاعات مربوط به سایر متغیرها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد جمع‌آوری گردید. آزمون رگرسیون لجستیک باینری بهمنظور بررسی ارتباط بین DIP و پوکی استخوان در مدل‌های خام و تعدیل‌شده مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین ± انحراف معیار سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 9/14 ± 49/20 سال بود. شیوع پوکی استخوان در جمعیت مورد مطالعه 9/8درصد (529 نفر) بود. میانگین± انحراف معیار پتانسیل التهابی رژیم غذایی شرکتکنندگان در مطالعه 0/36± 2/29 بود. افرادی که در بالاترین چارک امتیاز DIP قرار داشتند نسبت به افراد در پایینترین چارک امتیاز DIP، سن و فعالیت فیزیکی بیشتری داشتند (0/001>P). همچنین وضعیت اجتماعی- اقتصادی خیلی ضعیف و یائسگی در این افراد بیشتر از زنان در پایینترین چارک امتیازDIP بود (0/001>P). در مدل خام، ارتباط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان، یافت نشد (نسبت شانس: 1/91؛ فاصله اطمینان 95درصد:1/55-0/91). زمانی که این آنالیز برای سن و انرژی دریافتی تعدیل شد، ارتباط همچنان غیرمعنی دار باقی ماند (نسبت شانس: 0/85؛ فاصله اطمینان 95درصد: 1/18-0/3). حتی پس از تعدیل بیشتر برای سایر عوامل مخدوشگر بالقوه، همچنان این ارتباط غیرمعنیدار باقی ماند (خطر نسبی: 29/1؛ فاصله اطمینان 95درصد: 1/92-0/87). زمانی که این آنالیزها به تفکیک سن انجام شد، در زنان زیر 50 سال، چه در مدل خام (نسبت شانس: 1/46؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 2/68-0/80) و چه پس از تعدیل عوامل مخدوشگر احتمالی (نسبت شانس: 1/69؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 3/81-0/75)، ارتباط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان، یافت نشد. نتایج مشابهی برای زنان بیشتر یا مساوی 50 سال بهدست آمد. به این ترتیب که در مدل خام ارتباط معنیداری بین DIP و پوکی استخوان مشاهده نگردید (نسبت شانس: 0/92؛ فاصله اطمینان 95درصد:1/25-0/68). حتی پس از تعدیل برای عوامل مخدوشگر بالقوه همچنان این ارتباط غیرمعنی داری باقی ماند (خطر نسبی: 1/11؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 1/73-0/71).
استنتاج: در مطالعه کنونی در میان زنان بزرگسال، هیچ ارتباط معنیداری بین امتیاز DIP و خطر پوکی استخوان چه در مدل خام و چه پس از کنترل عوامل مخدوشگر بالقوه، مشاهده نگردید. همچنین پس از انجام آنالیز به تفکیک سن نیز هیچ روابط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان چه در زنان کمتر از 50 سال و چه در زنان بیشتر یا مساوی 50 سال یافت نشد. مطالعات آیندهنگر بیشتری بهمنظور شفاف سازی این ارتباطات، مورد نیاز است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر بهصورت مقطعی و با استفاده از اطلاعات پایه مطالعه کوهورت طبری (Tabari Cohort Study: TCS)، انجام شد. اطلاعات غذایی شرکتکنندگان در مطالعه که شامل 5417 زن بزرگسال 70-35 ساله ساکن مازندران بودند، با استفاده از یک پرسشنامه بسامد خوراک معتبر نیمه کمی 119 آیتمی جمع‌آوری شد. پتانسیل التهابی رژیم غذایی با استفاده از روش پیشنهاد شده توسط Shivappa و همکارانش محاسبه شد. اطلاعات مربوط به پوکی استخوان توسط روش خوداظهاری جمع آوری شد. اطلاعات مربوط به سایر متغیرها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد جمع‌آوری گردید. آزمون رگرسیون لجستیک باینری بهمنظور بررسی ارتباط بین DIP و پوکی استخوان در مدل‌های خام و تعدیل‌شده مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین ± انحراف معیار سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 9/14 ± 49/20 سال بود. شیوع پوکی استخوان در جمعیت مورد مطالعه 9/8درصد (529 نفر) بود. میانگین± انحراف معیار پتانسیل التهابی رژیم غذایی شرکتکنندگان در مطالعه 0/36± 2/29 بود. افرادی که در بالاترین چارک امتیاز DIP قرار داشتند نسبت به افراد در پایینترین چارک امتیاز DIP، سن و فعالیت فیزیکی بیشتری داشتند (0/001>P). همچنین وضعیت اجتماعی- اقتصادی خیلی ضعیف و یائسگی در این افراد بیشتر از زنان در پایینترین چارک امتیازDIP بود (0/001>P). در مدل خام، ارتباط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان، یافت نشد (نسبت شانس: 1/91؛ فاصله اطمینان 95درصد:1/55-0/91). زمانی که این آنالیز برای سن و انرژی دریافتی تعدیل شد، ارتباط همچنان غیرمعنی دار باقی ماند (نسبت شانس: 0/85؛ فاصله اطمینان 95درصد: 1/18-0/3). حتی پس از تعدیل بیشتر برای سایر عوامل مخدوشگر بالقوه، همچنان این ارتباط غیرمعنیدار باقی ماند (خطر نسبی: 29/1؛ فاصله اطمینان 95درصد: 1/92-0/87). زمانی که این آنالیزها به تفکیک سن انجام شد، در زنان زیر 50 سال، چه در مدل خام (نسبت شانس: 1/46؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 2/68-0/80) و چه پس از تعدیل عوامل مخدوشگر احتمالی (نسبت شانس: 1/69؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 3/81-0/75)، ارتباط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان، یافت نشد. نتایج مشابهی برای زنان بیشتر یا مساوی 50 سال بهدست آمد. به این ترتیب که در مدل خام ارتباط معنیداری بین DIP و پوکی استخوان مشاهده نگردید (نسبت شانس: 0/92؛ فاصله اطمینان 95درصد:1/25-0/68). حتی پس از تعدیل برای عوامل مخدوشگر بالقوه همچنان این ارتباط غیرمعنی داری باقی ماند (خطر نسبی: 1/11؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 1/73-0/71).
استنتاج: در مطالعه کنونی در میان زنان بزرگسال، هیچ ارتباط معنیداری بین امتیاز DIP و خطر پوکی استخوان چه در مدل خام و چه پس از کنترل عوامل مخدوشگر بالقوه، مشاهده نگردید. همچنین پس از انجام آنالیز به تفکیک سن نیز هیچ روابط معنیداری بین DIP و خطر پوکی استخوان چه در زنان کمتر از 50 سال و چه در زنان بیشتر یا مساوی 50 سال یافت نشد. مطالعات آیندهنگر بیشتری بهمنظور شفاف سازی این ارتباطات، مورد نیاز است.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
تغذيه
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
