سابقه و هدف:کارسینوم سلول سنگفرشی دهان(OSCC) شایعترین نئوپلاسم حفره دهان است. در تومورهای توپر، سلولهای سرطانی و سلولهای استرومال (سلولهای فیبروبلاست، التهابی و اندوتلیال) در هماهنگی با یکدیگر در پیشبرد تومور، آنژیوژنزیز، تهاجم موضعی و متاستاز نقش دارند. ماست سلها با آزاد کردن مدیاتورهای شیمیایی موجود در گرانولهای خود از طریق مسیرهای مختلفی شامل سرکوب سیستم ایمنی، تقویت آنژیوژنزیز، تخریب ماتریکس خارج سلولی و افزایش میتوز سلولهای تومورال در کارسینوژنزیز نقش دارند. تعدادی مطالعه در زمینه بررسی نقش ماست سل در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان انجام شده است که برخی نقش آنژیوژنزیز و تومورزایی را پیشنهاد کردهاند و عدهای هم این نقش را تایید نکردهاند، با توجه به نتایج متناقض در این زمینه به بررسی نقش ماست سل در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در این مطالعه پرداختهایم. مواد و روشها:این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 55 نمونه از کارسینوم سلول سنگفرشی دهان دربخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد، ایران، انجام شد. لام های تهیه شده از بلوکهای پارافینی، توسط گیمسا رنگ آمیزی و میانگین تعداد ماست سلها در 5 فیلد تصادفی تعیین گردید. دادههای جمعآوری شده، کدگذاری و با استفاده از نرمافزار SPSS 25 و آزمون های ناپارامتری من ویتنی و کروسکال والیستحلیل شدند. یافتهها:میانگین تعداد ماست سلها به طور معنیداری در درجه میکروسکوپی II و III نسبت به درجه I بالاتر بود(p<0.5) ولی مقایسه میانگین تعداد ماست سلها بر اساس سن، جنس و محل بروزOSCC، اختلاف معنیداری نشان نداد(0/05 P>). استنتاج:میانگین بالاتر تعداد ماست سلها در درجات میکروسکوپی II و III در مقایسه با درجه I ، نشان دهنده نقش ماست سل به عنوان شاخص پیشرفت بیماری میباشد. این نکته میتواند در جهت به کارگیری روشهای درمانی جدید مانند عوامل مهارکننده دگرانولاسیون ماست سل و درمانهای ضد آنژیوژنیک کمک کننده باشد.