چکیده: (73 مشاهده)
سابقه و هدف: بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، سالانه حدود ۱۵ میلیون نوزاد نارس متولد میشوند که بیش از ۱۰ درصد کل تولدها را تشکیل میدهد. بستری شدن نوزادان نارس در بیمارستان، شرایط زندگی والدین را تحت تأثیر قرار داده و میتواند کیفیت زندگی آنها را تغییر دهد. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی پدران و مادران دارای نوزاد نارس مراجعهکننده به خانههای سلامت شهرستان آمل، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 79 زوج (مادر و پدر) دارای نوزاد نارس که برای واکسیناسیون به خانههای سلامت مراجعه کرده بودند، بهصورت نمونهگیری در دسترس انجام شد. معیارهای ورود شامل تکقلو بودن، عدم وجود ناهنجاریهای مادرزادی یا بیماریهای جسمی شدید و عدم ابتلا به اختلالات عصبی بود و معیار خروج شامل نوزادان با وزن تولد کمتر از ۱۵۰۰ گرم تعیین شد. دادهها با کمک چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) که دارای 26 سوال در چهار بعد بود، توسط مادران و پدران (به صورت زوجی) جمعآوری شدند. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد ) و آمار تحلیلی (آزمون تی زوجی و آنووا) استفاده شد.
یافتهها: میانگین ( انحراف معیار) نمره کیفیت زندگی کلی مادران (16/68) 67/56 و در پدران (17/23) 67/06 بود. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که تفاوت معنیداری در کیفیت زندگی مادران و پدران در اکثر ابعاد (سلامت جسمانی، روابط اجتماعی و محیط زندگی) مشاهده نشد (0/05<P)؛ اما از نظر بعد روانشناختی، پدران به طور معنیداری کیفیت زندگی بالاتری را گزارش دادند (0/030=P).
استنتاج: کیفیت زندگی کلی مادران و پدران دارای نوزاد نارس مشابه است، اما در بعد روانشناختی، پدران وضعیت بهتری داشتند. این یافتهها بر اهمیت توجه به نیازهای روانی و عاطفی والدین، بهویژه مادران و طراحی مداخلات هدفمند برای بهبود کیفیت زندگی آنها تأکید دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پرستاری