دوره 24، شماره 120 - ( دی 1393 )                   جلد 24 شماره 120 صفحات 147-133 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mansourizadeh F, Miri V, Sagha M, Asadi A, Golmohammadi M G. A comparison of the Growth and Differentiation of the Human Umbilical Cord Mesenchymal Stem Cells on the Poly-L-lactic acid/Hydroxyapatite Composite Scaffold with Pure Poly-L-lactic Acid Scaffold. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 24 (120) :133-147
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-4868-fa.html
منصوری زاده فریبا، میری وحیده، سقا محسن، اسدی اسداله، گل محمدی محمدقاسم. مقایسه رشد و تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف جنین انسانی بر روی داربست کامپوزیتی پلی- ال- لاکتیک اسید/ هیدروکسی آپاتیت با داربست پلی- ال- لاکتیک اسید خالص. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1393; 24 (120) :133-147

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-4868-fa.html


چکیده:   (8668 مشاهده)
زمینه و هدف: داربست‌های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیک‌های زیست فعال، به دلیل اینکه استخوان طبیعی ترکیبی از پلیمر و آپاتیت زیستی است، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کرده‌اند. در این مطالعه، با استفاده از پلی- آل- لاکتیک اسید (PLLA) و هیدروکسی آپاتیت (HA)، که به بخش معدنی استخوان انسان شباهت دارد، نانو داربست کامپوزیتی سه بعدی به روش الکتروریسی تهیه و رفتار سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی روی آن‌ها بررسی شد. هدف از انجام این پژوهش ساخت و توسعه داربستی مناسب و زیست فعال برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان است. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بند ناف انسانی جداسازی شد و برای تأیید بنیادینگی سلول‌ها آنالیز فلوسایتومتری صورت گرفت. سپس سلول‌ها بر روی نانوداربست‌های پلیمری PLLA و کامپوزیت PLLA/ HA(10%) کشت داده شدند. زیست سازگاری داربست‌ها به‌وسیله سنجش 3-[4,5-dimethylthialzol-2-yl]-2,5-diphenyltetrazolium bromide)MTT) مورد بررسی قرار گرفت. موفولوژی و نحوه اتصال سلول بر سطح هر دو نوع داربست به‌وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفتند و در نهایت برای بررسی توان تمایزی سلول‌ها در سطح داربست‌ها، از محیط تمایزی استئوژنی به مدت 21 روز استفاده و روند تمایز طی روزهای 21 ،14 ،7 با رنگ‌آمیزی آلیزارین قرمز و ون کوسا بررسی شد. یافته‌ها: تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان‌دهنده خصوصیات سطحی مناسب در هر دو داربست بود و سلول‌ها نه تنها توانایی اتصال و تکثیر مناسب‌تری را روی نانوکامپوزیت داشتند، بلکه به لحاظ ریخت‌شناسی نیز از شرایط طبیعی برخوردار بودند. مقایسه نتایج رنگ‌آمیزی بیانگر میزان بالای تمایز در داربست کامپوزیت نسبت به داربست تنها و نمونه‌های سلولی بود. نتیجه‌گیری: برای ترمیم و بازسازی بافت استخوان داربست زیست فعال کامپوزیتی PLLA/HAدر مقایسه با داربست PLLA خالص، داربست مناسب‌تری است.
متن کامل [PDF 2278 kb]   (2959 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb