دوره 24، شماره 121 - ( بهمن 1393 )
جلد 24 شماره 121 صفحات 391-386 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasi S, Hadian M, Abdolvahab M, Jalili M, Jalaee S. The Effects of Constraint–induced Therapy on Strength and Dexterity of Upper Extremity in Adult Hemiplegic Patients. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 24 (121) :386-391
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5299-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5299-fa.html
عباسی سمیه، هادیان محمدرضا، عبدالوهاب مهدی، جلیلی محمود، جلایی شهره. بررسی تاثیر روش درمانی همراه با افزایش محدودیت بر قدرت و زبردستی اندام فوقانی بزرگسالان همی پلژی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1393; 24 (121) :386-391
چکیده: (7126 مشاهده)
سابقه و هدف: به علت آسیب حرکتی در اندام فوقانی، طیف وسیعی از بیماران با سابقه سکته در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی دچار محدودیت هستند. در حالی که رویکردهای مورد استفاده در توانبخشی افراد همی پلژی بیش‌تر بر جلوگیری از دفورمیتی و کاهش کانترکچر تمرکز دارند، رویکرد درمانی همراه با افزایش محدودیت بیش‌تر بر بازتوانی بیمار و بهبود عملکرد فرد متمرکز است. هدف ازانجام این مطالعه بررسی تاثیر روش درمانی همراه با افزایش محدودیت بر قدرت و زبردستی افراد همی پلژی بوده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر بر روی 17 بیمار همی پلژی بزرگسال با دامنه سنی 50 تا 70 سال انجام شد. میانگین سنی این افراد 23/64 سال و میانگین مدت زمان گذشته از ضایعه 70/23 ماه بود. همه افراد شرکت‌کننده راست برتر بودند. پس از کسب رضایت و آشنایی فرد با نحوه انجام آزمون، قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور و اکستانسور شانه توسط ارزیابی دستی عضله (MMT) و قدرت عضلات Pinch توسط دستگاه پینچ گیج و قدرت عضلات Grip توسط دستگاه دینامومترجامار بر حسب کیلوگرم و میزان زبردستی توسط آزمون مینوسوتا ارزیابی شد.
یافته‌ها: روش درمانی همراه با افزایش محدودیت منجر به بهبود معنی دار متغیرهای قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور و اکستانسور شانه، قدرت Pinch و Grip و زبردستی می‌شود (000/0=p).
استنتاج: محدود کردن سمت سالم در روش درمانی همراه با افزایش محدودیت راهی است که می‌تواند بیمار و در مانگر را به هدف خود که همان بهبود عملکرد حرکتی است، برساند. مطالعه حاضر نشان داد که در توانبخشی افراد همی پلژی، می‌توان از این روش به عنوان راهکاری مطمئن، جهت افزایش قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور و اکستانسور شانه، قدرت Pinch و Grip و نهایتاً بهبود عملکرد دست، به ویژه زبردستی بهره برد.
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
فيزيوتراپي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
