دوره 25، شماره 124 - ( اردیبهشت 1394 )                   جلد 25 شماره 124 صفحات 68-56 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maleki A, Ahmadi Jebelli M, Hayati B, Daraei H, Gharibi F. Antimicrobial Effect of Poly (amidoamine)-G2 and G4 Dendrimers on Some Bacteria in water resources. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 25 (124) :56-68
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5707-fa.html
ملکی افشین، احمدی جبلی محمد، حیاتی باقر، دارایی هیوا، غریبی فردین. اثر ضدباکتریایی دندریمر پلی‌آمیدوآمین نسل دوم و چهارم بر برخی از باکتری‌های موجود در منابع آبی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1394; 25 (124) :56-68

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5707-fa.html

اثر ضدباکتریایی دندریمر پلی‌آمیدوآمین نسل دوم و چهارم بر برخی از باکتری‌های موجود در منابع آبی
افشین ملکی ، محمد احمدی جبلی ، باقر حیاتی ، هیوا دارایی ، فردین غریبی
چکیده:   (6919 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به رشد روزافزون استفاده از دندریمرها در دنیا، این مطالعه به منظور ارزیابی اثر ضد باکتریایی دندریمر پلی آمیدوآمین نسل 2 و 4 بر روی تعدادی از باکتری های جدا شده از منابع آب اجرا شد. مواد و روش‌ها: نمونه های آب از منابع آب آشامیدنی جمع‌آوری شدند. با استفاده از تست‌های بیوشیمیایی افتراقی، باکتری‌ها جدا و شناسایی گردیدند. حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی(MBC) بر علیه باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی محاسبه شد. دیسک‌های استاندارد با غلظت‌های مختلف دندریمر (5/0، 5، 50 و 500 میکروگرم در میلی‌لیتر) آماده و به روش انتشار دیسک در آگار در محیط کشت مولر هینتون آگار ارزیابی شدند. قطر هاله مهاری اندازه‌گیری و نهایتاً تاثیر دما و pH نیز بر فعالیت ضدمیکروبی دندریمرها بررسی گردید. یافته‌ها: مهم‌ترین باکتری‌های جدا شده از منابع آب اشریشیاکلی، سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا اکسی توکا، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس بودند. نتایج نشان داد که حداقل غلظت بازدارندگی رشد و حداقل غلظت کشندگی برای هر دو نسل دندریمر یکسان بوده و به ترتیب برای باکتری‌های اشریشیاکلی 1250 و 2500 میکروگرم در میلی‌لیتر، کلبسیلا اکسی‌توسکا 500 و 1250 میکروگرم در میلی‌لیتر، استافیلوکوکوس اورئوس 1 و 5 میکروگرم در میلی‌لیتر و باسیلوس سوبتیلیس 5/2 و 5 میکروگرم در میلی‌لیتر می‌باشد. بر روی باکتری‌های سودوموناس آئروژینوزا هیچ‌گونه تاثیر بازدارندگی و کشندگی مشاهده نشد. علاوه بر این، مشاهده شد که فعالیت ضدمیکروبی دندریمرهای مورد بررسی بر روی گونه‌های گرم مثبت بیش‌تر از گونه‌های گرم منفی است. هم‌چنین از آن‌جا که دندریمر نسل 4 واجد تعداد بیش‌تری گروه آمین انتهایی است اما تفاوت قابل توجهی در خاصیت ضدمیکروبی آن نسبت به دندریمر نسل 2 مشاهده نشد. استنتاج: با توجه به این که دندریمر پلی‌پروپیلین‌ایمین نسل 2 با انتهای آمین تاثیر مثبتی بر حذف از گونه‌های غالب جدا شده به نمایش گذاشته است، در آینده ممکن است به عنوان یک ماده بی‌خطر و موثر برای گندزدایی آب مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: پلی آمیدوآمین، دندریمر، باکتری، فعالیت ضدمیکروبی، منابع آب
متن کامل [PDF 274 kb]   (2210 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت محیط زیست
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb