سابقه و هدف: تجویز دوره کوتاهی آنتی‌بیوتیک قبل از اعمال جراحی که به عنوان آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه شناخته می‌شود، جهت کاهش احتمال ابتلا به عفونت ناحیه جراحی توصیه می‌گردد. به رغم وجود دستورالعمل‌های جهانی در زمینه تجویز آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه، مطالعات مختلف حاکی از عدم پذیرش دستورالعمل‌ها می‌باشند. این مطالعه با هدف تعیین مداخله موثر جهت ارتقای پذیرش دستورالعمل استاندارد تجویز آنتی بیوتیک پیشگیرانه در اعمال جراحی قلب می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه آینده نگر به مدت 14 ماه، بر روی 335 بیمار کاندید جراحی قلب و در سال‌های 90-1389 انجام شد. روش انجام مطالعه، مداخله‌ای از نوع قبل و بعد بود. مداخلات انجام شده در این مطالعه به صورت متوالی شامل مداخله آموزشی، مداخله مدیریتی و مداخله نظارتی بودند. پارامترهای مورد بررسی نوع و طول مدت تجویز آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه بودند که قبل و بعد از انجام هر مداخله بررسی می‌گشتند. تغییرات حاصل شده برای 5 ماه پس از مداخله پایش شد.

یافته‌ها: پس از مداخله آموزشی، تغییر معنی‌داری حاصل نشد. پس از مداخله مدیریتی در اعمال جراحی عروق کرونر قلب، تغییر معنی‌دار در پروتکل تجویز نوعو طول مدت مصرف آنتی بیوتیک پیشگیرانه (03/0 =p) برخلاف اعمال جراحی دریچه قلب (54/0 =p) ایجاد گشت. پس از مداخله نظارتی در اعمال جراحی دریچه قلب نیز تفاوت معنی‌داری از لحاظ نوع و طول مدت تجویز (01/0=p) به دست آمد. بهبود حاصله حداقل 5 ماه پس از انجام مداخله نظارتی پایدار بود.

استنتاج: استفاده توام از مداخلات مدیریتی و نظارتی متعاقب مداخله آموزشی سبب بهبود نحوه تجویز آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه می‌گردد.