سابقه و هدف: حس عمقی یکی از حس‌های پیکری است که به منظور کنترل عضلانی توسط سیستم عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پوسچر نا مناسب یا درد از عوامل برهم زننده حس عمقی است. یکی از پوسچرهای نامناسب، پوسچر جلوآمده سر می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی خطای بازسازی وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر با و بدون گردن درد و افراد سالم است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی است که 31 فرد مبتلا به جلو آمدگی سر بدون گردن درد، 31 فرد مبتلا به جلو آمدگی سر با گردن درد و 31 فرد سالم در آن شرکت کردند. ابتدا دامنه حرکات گردن در سه گروه، ارزیابی شد و سپس خطای بازسازی وضعیت گردن در زاویه‌ی هدف (50 درصد ازکل دامنه حرکتی در هر حرکت) برای حرکات خم‌شدن گردن به جلو و عقب، خم شدن جانبی‌گردن به راست و چپ و چرخش گردن به راست و چپ، با استفاده از دستگاه سنجش دامنه حرکتی گردن (Cervical Range Of Motion) اندازه‌گیری شد. به منظور بررسی شدت درد از مقیاس آنالوگ دیداری درد (VAS) استفاده شد.

یافته‌ها: دامنه حرکتی در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر در برخی جهات به طور معنی‌داری کمتر از افراد سالم بود (05/0< p) هم‌چنین خطای مطلق بازسازی زاویه هدف در بیش‌تر حرکات در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر (با و بدون درد) به طور معنی‌داری بیش‌تر از افراد سالم بود (05/0< p). در افراد مبتلا به گردن درد، میانگین شدت درد 68/0± 4گزارش شد.

استنتاج: احتمالاً وجود پوسچر جلوآمده سر چه با درد و چه بدون درد باعث می‌شود که خطای بازسازی وضعیت تحت تاثیر قرار گرفته و میزان خطا بیش‌تر شود اما وجود درد باعث ایجاد خطای بیش‌تر نمی‌شود.