سابقه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی با کاهش سطح مقطع عضله مولتیفیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم مرتبط است که فرد را در معرض عود عارضه قرار میدهد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر دو روش پیلاتس و مکنزی بر سطح مقطع عضله مولتیفیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم در این بیماران بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 47 بیمار خانم (با میانگین سنی 7/39 سال) مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، به صورت تصادفی در سه گروه پیلاتس (16 نفر)، مکنزی (15 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. برای اندازهگیری سطح مقطع عضله مولتیفیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم، بهترتیب از تصویربرداری اولتراسونوگرافی و آزمون پایینآوردن مستقیم زانوی خمشده در ابتدا، پس از 6 هفته مداخله و بعد از یکماه استفاده گردید. جهت بررسی تغییرات متغیرهای وابسته در طول زمان از آزمون تحلیل واریانس اندازههای مکرر در سطح معنیداری 5 درصد به وسیله نرمافزار آماری SPSS نسخه 21 استفاده شد.
یافتهها: تمرینات پیلاتس در مقابل مکنزی میتوانند باعث افزایش معنیدار سطح مقطع عضله مولتیفیدوس راست و چپ در سطح مهره پنجم کمری شوند (001/0 p<)، در حالیکه تأثیر معنیداری بر روی سطح مقطع این عضله در سایر سگمانها ندارد (05/0 p>). همچنین، روش پیلاتس میتواند منجر به افزایش معنیدار قدرت عضله عرضی شکم گردد (001/0 p<)، در حالیکه چنین اثری برای تمرینات مکنزی مشاهده نشد (05/0 p>). تغییرات در طی یک دوره پیگیری یک ماهه معنیدار نبود (05/0 p>).
استنتاج: تمرینات پیلاتس میتواند منجر به افزایش سطح مقطع عضله مولتیفیدوس کمری و افزایش قدرت عضله عرضی شکم شود و این تغییرات پس از یک دوره پیگیری یکماهه نیز ماندگار می باشند.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 4N201406169440IRCT
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |