سابقه و هدف: ذرات معلق از آلاینده‌ای اصلی موجود در سیستم حمل و نقل زیرزمینی می‌باشند که افزایش غلظت آن‌ها باعث ایجاد پیامدهای بهداشتی متعددی بر سلامت مسافران و کارگران مترو می‌گردد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی غلظت ذرات معلق با قطر آئرودینامیکی کم‌تر از 10 میکرون در سیستم حمل و نقل متروی تهران در سال 90 انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه غلظت ذرات معلق در یکی از ماه‌های پاییز 1390 در 18 ایستگاه روزمینی و خط 1 و 4 ایستگاه زیرزمینی اندازه‌گیری شد. نمونه‌برداری در سه بازه زمانی صبح، ظهر، عصر و در مکان‌های ابتدا، میان و انتهای سکو و در قسمت تیکت هال به‌عمل آمد. از یک دستگاه پرتابل قرائت مستقیم HAZDUSTEPAM5000 با دبی 4 لیتر بر دقیقه برای اندازه‌گیری استفاده شد. تأثیر متغیرهای عمق ایستگاه، جمعیت مسافری ایستگاه و تعداد قطار بر میزان انتشار غلظت 10PM مورد آنالیز و بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین غلظت 10PM در ایستگاه‌های زیرزمینی و روزمینی به ترتیب 64/33±23/17 و 60/21±41/14 میکروگرم بر مترمکعب بود. در بین ساعات نمونه‌برداری، غلظت 10PM در زمان ظهر با مقدار 04/32±25/8 میکروگرم بر مترمکعب بیش‌تر بود. در بین مکان‌های نمونه‌برداری غلظت 10PM در قسمت ابتدای سکو و تیکت هال ایستگاه با مقدار به ترتیب 91/39±82/12 و 8/29±28/3 میکروگرم بر مترمکعب بیش‌تر بود.
استنتاج: غلظت 10PM در تمامی موارد اندازه‌گیری پایین‌تر از استاندارد سازمان حفاظت محیط‌زیست آمریکا و سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران بود.