سابقه و هدف: یکی از شایع‌ترین اختلالات پوسچرال در جوامع کنونی، وضعیت رو به جلو سر است که همراه با عوارض اسکلتی عضلانی متعددی است. به نظر می رسد عضله استرنوکلایدوماستویید با توجه به نحوه اتصالش به گردن، از این نقص پوسچرال متأثر شود. لذا هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی ضخامت عضله استرنوکلایدوماستویید در زنان با پوسچر طبیعی سر و پوسچر سر رو به جلو است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع موردی شاهدی بوده است که در آن 18 دانشجوی خانم با میانگین سنی 3/3±5/24 سال و با پوسچر سر رو به جلو و 18 دانشجوی خانم با میانگین سنی 5/2±4/23 سال با پوسچر طبیعی سر شرکت داشتند. ضخامت عضله استرنوکلایدوماستویید در حالت طاقباز خوابیده و به صورت دو طرفه توسط اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از SPSS نسخه 16 استفاده شد.

یافته‌ها: تفاوت معناداری در ضخامت عضله استرنوکلایدوماستویید بین افراد با پوسچر طبیعی سر و افراد با پوسچر سر رو به جلو مشاهده نشد (05/0 p ˃). هم چنین رابطه ی معناداری بین ضخامت این عضله در دو سمت گردن در دو گروه افراد با پوسچر طبیعی سر و افراد با پوسچر سر رو به جلو مشاهده نشد (05/0 p ˃)، به عبارت دیگر ضخامت عضله در دو سمت گردن قرینه است.

استنتاج: عضله استرنوکلایدوماستویید در افراد با پوسچر سر رو به جلو نسبت به پوسچر طبیعی سر تغییر مورفولوژیک قابل توجهی در سطح مهره پنجم گردنی ندارد. هر چند اندازه‌گیری ابعاد این عضله در دیگر سطوح مهره‌ای برای مطالعات آتی پیشنهاد می‌شود.