سابقه و هدف: افزایش سن با تغییرات مغزی و کسب مهارت حرکتی همراه است که توانایی عملکردی افراد سالمند را محدود می‌نماید. یکی از روش‌های درمانی طی چند سال اخیر، استفاده از تحریکات الکتریکی مغز می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک بر بررسی مطالعاتی است که ثر تحریکات الکتریکی مغز را بر میزان یادگیری و مهارت حرکتی افراد سالمند و سالم مورد ارزیابی قرار داده‌اند.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مروری سیستماتیک در فاصله زمانی 1995-2016 از بانک‌های اطلاعاتی
Ovid, CINAHL, Google scholar PEDro, Cochrane library, PubMed, Science Direct جستجو به عمل آمد. در این فرایند، مطالعاتی که اثر تحریکات الکتریکی مغز در مناطق مختلف مغزی را بر روی پارامترهای یادگیری و مهارت حرکتی افراد سالمند مورد بررسی قرار داده بودند، وارد مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات وارد شده از مقیاس PEDro استفاده گردید.

یافته‌ها: از بین 97 مطالعه، هفت مقاله که دارای معیارهای ورود بودند، انتخاب شدند. تفاوت‌های زیادی میان مقالات از نظر متدولوژی، شاخص‌های اصلی مورد ارزیابی، تعداد نمونه، روش اجرا و غیره مشاهده گردید. مرور مطالعات نشان داد که استفاده از تحریکات الکتریکی در نواحی حرکتی اولیه و مخچه، اثرات معنی‌داری بر بهبود یادگیری و مهارت حرکتی افراد سالمند دارد. هم‌چنین استفاده از این مداخله در نواحی پره فرونتال، پاریئتال و تمپوروپاریئتال اثرات معنی‌دار، طولانی مدت و مشهودی بر شناخت و حافظه‌کاری افراد سالمند دارد.

استنتاج: به نظر می‌رسد که استفاده از تحریکات الکتریکی در نواحی مختلف مغزی به عنوان یک تکنیک مفید و موثر جهت حفظ ظرفیت یادگیری و جلوگیری از اختلالات یادگیری در افراد سالمند محسوب می‌گردد.