سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، برآورد اثر آلودگی هوا بر میزان نرخ مرگ و میر بیماران مبتلا به ناراحتی قلبی عروقی در شهر مشهد در سال 1390 با استفاده از مدل رگرسیونی دو جمله‌ای منفی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: داده‌های مرگ و میر قلبی شهر مشهد و انواع بیماری‌های قلبی بر اساس کدبندی ICD 10 تعریف گردید. متغیر وابسته، لگاریتم تعداد موارد مرگ و میر روزانه قلبی عروقی معرفی شد. متغیرهای مستقل و عوامل خطر آلاینده‌های هوا، تعریف شدند. اثر عوامل بر روی مرگ و میر قلبی و برآورد نسبت بروز مرگ و میر (IRR)، با یک روز تاخیر و با نرم‌افزار STATA انجام شد.

یافته‌ها: بر اساس تحلیل رگرسیون دو جمله ای منفی، ارتباط معنی‌داری بین افزایش آلایندگی هوا و افزایش نرخ بروز مرگ و میر قلبی دیده شد. بر این اساس، در ازای یک واحد افزایش در آلاینده‌های CO، SO₂، NO_X، NO₂ و NO نرخ خطر بروز نسبت مرگ و میر به ترتیب (37/1, 10/1) CI: 23/1، )05/1 ,01/1)CI: 03/1، (003/1 ,001/1)CI:  001/1، (014/1,006 /1) CI: 01/1، (003/1 ,001/1) 002/1 افزایش یافته است. رابطه معنی‌داری بین غلظت ذرات معلق PM₁₀ و PM_2.5 و نرخ مرگ و میر قلبی وعروقی دیده نشد. افزایش در میزان ازن هوا تاثیری معکوس بر افزایش نرخ مرگ و میر داشته است (99/0 , 97/0):CI 98/0 .

استنتاج: از میان آلاینده ها، مونوکسید کربن، بیش‌ترین اثر و ازن اثر معکوس و معنی‌داری بر افزایش نسبت نرخ بروز مرگ و میر قلبی، داشته است.