سابقه و هدف: فنتانیل به‌طور شایع برای بی‎دردی اسپاینال هنگام زایمان استفاده می‌شود؛ اما با میزان بروز بالایی از خارش همراه است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر پیشگیرانه گرانیسترون وریدی در جلوگیری از بروز و ارزیابی شدت خارش ناشی از فنتانیل اینتراتکال در زنان حامله تحت جراحی سزارین با بی‌حسی نخاعی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 136 زن کلاس یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا بود که تحت سزارین انتخابی با بی‌حسی نخاعی توسط mg 10 بوپیواکائین هیپرباریک 5/0 درصد و µg 25 فنتانیل قرار گرفتند. پس از خروج نوزاد و بستن طناب نافی، به‌طور تصادفی mg 1 گرانیسترون (گروهG ) یا سالین 9/0 درصد
(گروه S) به‌صورت وریدی تزریق گردید. برای میزان بروز خارش بین دو گروه مورد بررسی از آزمون Fisher Exact test و برای شدت خارش از آزمون T- test استفاده شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 صورت گرفت.

یافته‌ها: میزان بروز کلی خارش 74/3 درصد (گروه S 76/5 درصد، گروهG  72/1 درصد) مشاهده شد. میزان بروز خارش در ریکاوری در گروه گرانیسترون، به‌صورت معنی‌دار متفاوت و پایین‌تر بود (01/0P=). تفاوت معنی‌داری در شدت خارش بین دو گروه هنگام جراحی دیده شد؛ به‌طوری‌که در گروه گرانیسترون کمتر بود (005/0P=).

استنتاج: این مطالعه نشان داد که گرانیسترون به‌عنوان یک آنتاگونیست 5 هیدروکسی تریپتامین 3، می‌تواند در کاهش بروز و شدت خارش ناشی از تزریق مخدر اینتراتکال مؤثر باشد. 

سابقه و هدف: فنتانیل به‌طور شایع برای بی‎دردی اسپاینال هنگام زایمان استفاده می‌شود؛ اما با میزان بروز بالایی از خارش همراه است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر پیشگیرانه گرانیسترون وریدی در جلوگیری از بروز و ارزیابی شدت خارش ناشی از فنتانیل اینتراتکال در زنان حامله تحت جراحی سزارین با بی‌حسی نخاعی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 136 زن کلاس یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا بود که تحت سزارین انتخابی با بی‌حسی نخاعی توسط mg 10 بوپیواکائین هیپرباریک 5/0 درصد و µg 25 فنتانیل قرار گرفتند. پس از خروج نوزاد و بستن طناب نافی، به‌طور تصادفی mg 1 گرانیسترون (گروهG ) یا سالین 9/0 درصد
(گروه S) به‌صورت وریدی تزریق گردید. برای میزان بروز خارش بین دو گروه مورد بررسی از آزمون Fisher Exact test و برای شدت خارش از آزمون T- test استفاده شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 صورت گرفت.

یافته‌ها: میزان بروز کلی خارش 74/3 درصد (گروه S 76/5 درصد، گروهG  72/1 درصد) مشاهده شد. میزان بروز خارش در ریکاوری در گروه گرانیسترون، به‌صورت معنی‌دار متفاوت و پایین‌تر بود (01/0P=). تفاوت معنی‌داری در شدت خارش بین دو گروه هنگام جراحی دیده شد؛ به‌طوری‌که در گروه گرانیسترون کمتر بود (005/0P=).

استنتاج: این مطالعه نشان داد که گرانیسترون به‌عنوان یک آنتاگونیست 5 هیدروکسی تریپتامین 3، می‌تواند در کاهش بروز و شدت خارش ناشی از تزریق مخدر اینتراتکال مؤثر باشد.