Shokrzadeh M, Rahmati Kukandeh M, Kargar Darabi N, Modanloo M, Fallah M, Mohammadpour A. Cellular Effects of Naringin in Prevention of Genotoxicity Caused by Mifepristone on Human Blood Lymphocytes. J Mazandaran Univ Med Sci 2018; 28 (161) :115-120
URL:
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10746-fa.html
شکرزاده محمد، رحمتی کوکنده محبوبه، کارگردارابی نرگس، مدانلو منا، فلاح مرجان، محمدپور عباس. بررسی اثرات سلولی نارنجین برپیشگیری از سمیت ژنتیکی ناشی از میفه پریستون بر روی لنفوسیت های خون محیطی انسان. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1397; 28 (161) :115-120
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10746-fa.html
چکیده: (4609 مشاهده)
سابقه و هدف: میفه پریستون یک استروئید صناعی خوراکی با فعالیتهای آنتیگلوکوکورتیکوییدی و آنتیپروژسترونی است. لذا استفاده از میفه پریستون درطی دوران بارداری میتواند برای خانمهای باردارخطرناک باشد چرا که منجر به آسیبهای سیتوژنتیکی و در نتیجه سقط جنین میشود. ترکیبات فلاو نوییدی مثل نارنجین دارای خاصیت آنتیاکسیدانی هستند و سبب از بین بردن رادیکالهای آزاد مختلف میشوند و از آنجاییکه این ترکیب در ایران فراوان است، این مطالعه با هدف بررسی اثرات سلولی نارنجین در برابر آسیبهای سیتوژنتیکی ناشی از میفه پریستون بر روی لنفوسیتهای خونی با روش میکرونوکلئوس انجام شد.
موادوروش ها:در این مطالعه تجربی با استفاده از سرنگ آغشته به هپارین ml5 از نمونه خون وریدی از 5 داوطلب مرد سالم و غیرسیگاری تهیه گردید. غلظتهای مختلف نارنجین و بعد از آن µg/ml43 از دوز آسیبزای میفه پریستون به سلول تزریق شدند. جهت ارزیابی تولید میکرونوکلئوس در لنفوسیتهای دوهستهای مهارشده در سیتوکینز، لام تهیه و با میکروسکوپ نوری بررسی شد. با استفاده از نرمافزار Spss و آزمون Anova (posttest:Tukey)، مقادیر مختلف میانگینها با هم مقایسه شدکه 05/0< p به عنوان معنیداری درکار آمده است.
یافتهها: بالاترین میزان میکرونوکلئوس مربوط به گروه کنترل مثبت به مقدار 528/1±67/17 وکمترین میزان میکرونوکلئوس مربوط به گروه نارنجین با دوز µg/ml232 به مقدار5774/0±333/1میباشد (05/0< p). دوز µg/ml232 نارنجین به همراه میفه پریستون باعث تغییرات قابل ملاحظهای در تعداد هستههای میکرونوکلئوس در مقایسه با نمونه بدون نارنجین شده است.
استتنتاج: نارنجین یک آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیبهای ناشی از میفه پریستون میباشد. بنابراین احتمالاً میتوان از آن به عنوان یک عامل محافظتی در برابر اثرات سمی میفه پریستون استفاده کرد.
نوع مطالعه:
گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
ژنتیک