Mohammadpour R, Khanali F, Yazdani J, Mahmoodi M, Khosravi A. Estimating potential gain in life expectancy by eliminating causes of death in Iran, 2010. J Mazandaran Univ Med Sci 2014; 24 (112) :89-95
URL:
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2693-fa.html
محمدپور رضاعلی، خانعلی فتانه، یزدانی جمشید، محمودی محمود، خسروی اردشیر. برآورد افزایش بالقوه امید به زندگی با حذف هر یک از علل مرگ و میر در ایران در سال ۱۳۸۹. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. ۱۳۹۳; ۲۴ (۱۱۲) :۸۹-۹۵
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-۱-۲۶۹۳-fa.html
چکیده: (۹۵۶۷ مشاهده)
سابقه و هدف: مرگ و میر از وقایع حیاتی و طبیعی است که به عنوان پدیدهای زیستی، جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی همواره مورد توجه بوده است. یکی از ابعاد مطالعه مرگ و میر، بررسی عوامل مرگ و تعیین امید به زندگی در بدو تولد یا در سالهای مختلف زندگی میباشد. بعضی از بیماریها و علل مرگ و میر باعث کاهش شدید امید به زندگی افراد در جامعه میشود. در این مطالعه میزان افزایش امید به زندگی با حذف هر یک از علل مرگ و میر در ایران در سال 1389 برآورد گردید.
مواد و روشها: اطلاعات استفاده شده در مطالعه حاضر مربوط به مرگ و میرهای ثبت شده در استانهای کشور به جز تهران و اصفهان در سال 1389 بود که از طریق اداره کل آمار و اطلاعات در سطح کشور جمعآوری شد. با تهیه جداول عمر چندکاهشی بر مبنای تئوری مخاطرات رقابتی و اثر حذف علت اختصاصی در افزایش امید به زندگی در سنین مختلف، میزان اهمیت هر یک از علل مشخص شد. همه محاسبات با استفاده از نرمافزار SAS نسخه 9.1 انجام گردید.
یافتهها: حوادث غیر عمدی و بیماریهای قلبی- عروقی بیشترین عامل خطر برای مردان بود. با حذف حوادث غیر عمدی، میزان امید به زندگی در بدو تولد 17/2 سال و با حذف بیماریهای قلبی- عروقی، 23/1 سال افزایش یافت. بیماریهای قلبی- عروقی برای زنان به عنوان مهمترین خطر مرگ مشخص گردید؛ به طوری که حذف این خطر باعث بیشترین افزایش امید به زندگی در همه سنین شد. حذف این خطر 23/1 سال به میزان امید به زندگی در بدو تولد افزود.
استنتاج: میزان افزایش امید به زندگی بر حسب حذف نوع علل و گروههای سنی متفاوت میباشد و با حذف بیماریهای قلبی- عروقی و حوادث افزایش بیشتری در امید به زندگی ایجاد خواهد شد.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آمار زیستی