دوره 27، شماره 158 - ( اسفند 1396 )
جلد 27 شماره 158 صفحات 131-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fata A, Moghaddas E, Rezee A, Abdali A, Jarahi L, Shamsian A. Epidemiological Study of Cutaneous Leishmaniasis and Identification of Etiological Species . J Mazandaran Univ Med Sci 2018; 27 (158) :123-131
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10299-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-10299-fa.html
فتی عبدالمجید، مقدس الهام، رضایی عبدالرحیم، ابدالی آتیه، جراحی لیدا، اکبر شمسیان علی. بررسی اپیدمیولوزیک لیشمانیوز پوستی و تعیین گونه های عوامل ایجاد کننده آن. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1396; 27 (158) :123-131
چکیده: (4332 مشاهده)
سابقه و هدف: لیشمانیوز پوستی در مناطق مختلفی از جهان به خصوص ایران اندمیک است. از مناطق مختلف استان خراسان کانون‌های لیشمانیازیس زئونوتیک و انتروپونتیک با شیوع متفاوت گزارش شده است.. تا کنون هیچ مطالعه‌ای در شهرستان فریمان روی گونه‌های این انگل انجام نشده است، این مطالعه با هدف بررسی ژنوتایپنگ انگل در این منطقه انجام شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی 50 فرد مشکوک به لیشمانیوز پوستی در شهرستان فریمان طی سال های 1394 تا 1395 صورت گرفت. بعد از رنگ‌آمیزی و مشاهده میکروسکوپی سطح تمامی لام‌ها جهت استخراج DNA تراشیده شد و به روش (PCR) Polymerase chain reaction تعیین گونه انجام گرفت.
یافته‌ها: از 50 فرد مشکوک به بیماری لیشمانیوز، 40 نفر(80درصد) به صورت مشاهدات میکروسکوپی و 42 نفر (84درصد) به روش مولکولی آلوده به انگل لیشمانیا تشخیص داده شدند که 13 مورد (31درصد) به لیشمانیا تروپیکا و 29 مورد (69درصد) به لیشمانیا ماژور مبتلا بودند. دو لام منفی از نظر میکروسکوپی با روش PCR مثبت نشان داده شدند. بیش‌ترین سن افراد مبتلا بین 11تا20 سال با فراوانی 6/28 درصد بود و بیش‌ترین محل زخم‌های لیشمانیایی در دست (1/38درصد) و به شکل اولسراتیو (58 درصد) قرار داشت. از 13 بیمار لیشمانیا تروپیکا 75 درصد و 25 درصد به ترتیب در شهر و روستا زندگی می‌کردند. هم‌چنین از 29 بیمار مبتلا به لیشمانیا ماژور 2/17 و 8/82 درصد به ترتیب در شهر و روستا بودند (004/0 p= ).
استنتاج: شهرستان فریمان به عنوان یک کانون لیشمانیازیس زئونوتیک با گونه غالب لیشمانیا ماژور می‌باشد. مطالعه بیش‌تر روی ناقلین و مخازن بیماری جهت کنترل و و یافتن راه‌هایی جهت کاهش تعداد مبتلایان ضروری به نظر می‌رسد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی 50 فرد مشکوک به لیشمانیوز پوستی در شهرستان فریمان طی سال های 1394 تا 1395 صورت گرفت. بعد از رنگ‌آمیزی و مشاهده میکروسکوپی سطح تمامی لام‌ها جهت استخراج DNA تراشیده شد و به روش (PCR) Polymerase chain reaction تعیین گونه انجام گرفت.
یافته‌ها: از 50 فرد مشکوک به بیماری لیشمانیوز، 40 نفر(80درصد) به صورت مشاهدات میکروسکوپی و 42 نفر (84درصد) به روش مولکولی آلوده به انگل لیشمانیا تشخیص داده شدند که 13 مورد (31درصد) به لیشمانیا تروپیکا و 29 مورد (69درصد) به لیشمانیا ماژور مبتلا بودند. دو لام منفی از نظر میکروسکوپی با روش PCR مثبت نشان داده شدند. بیش‌ترین سن افراد مبتلا بین 11تا20 سال با فراوانی 6/28 درصد بود و بیش‌ترین محل زخم‌های لیشمانیایی در دست (1/38درصد) و به شکل اولسراتیو (58 درصد) قرار داشت. از 13 بیمار لیشمانیا تروپیکا 75 درصد و 25 درصد به ترتیب در شهر و روستا زندگی می‌کردند. هم‌چنین از 29 بیمار مبتلا به لیشمانیا ماژور 2/17 و 8/82 درصد به ترتیب در شهر و روستا بودند (004/0 p= ).
استنتاج: شهرستان فریمان به عنوان یک کانون لیشمانیازیس زئونوتیک با گونه غالب لیشمانیا ماژور می‌باشد. مطالعه بیش‌تر روی ناقلین و مخازن بیماری جهت کنترل و و یافتن راه‌هایی جهت کاهش تعداد مبتلایان ضروری به نظر می‌رسد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
انگل شناسي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
