سابقه و هدف: سنجش رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت، شاخص مهم ارزشیابی خدمات بهداشتی درمانی است. هدف این مطالعه بررسی رضایتمندی گیرندگان و ارائه‌دهندگان خدمت در مراکز مجری و غیرمجری برنامه پزشک خانواده شهری بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1396 اجرا شد. جامعه آماری 15 نفر از پزشکان خانواده، 47 نفر کارکنان و 270 نفر از بیماران در مراکز مجری و غیرمجری بودند که اعضای تیم سلامت به روش سرشماری و بیماران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که اعضای تیم سلامت به صورت خودایفا و جهت بیماران توسط کارشناسان آموزش دیده تکمیل گردید. داده‌ها در نرم افزار SPSS در سطح معنی‌داری 05/0< P تحلیل گردید.
یافته‌ها: رضایتمندی بیماران در مراکز مجری و غیر مجری تفاوت معنی‌داری (05/0< p) داشت. بالاترین میزان رضایت مربوط به حیطه مراقبت و ارتباط پزشک خانواده با بیمار در مراکز مجری(6/0± 59/4) وکم‌ترین‌آن، حق انتخاب پزشک خانواده توسط بیمار در مراکز غیر مجری بود (4/1± 43/2). در بررسی رضایتمندی پزشکان تفاوت معنی‌دار نبود. بالاترین میزان رضایت مربوط به پرونده الکترونیک سلامت و ثبت خدمات در مراکز غیر مجری (3/1± 67/3) وکم ترین آن مربوط به حیطه نظام ارجاع درمراکز مجری بود(8/0± 27/2). رضایت‌مندی کارکنان نیز تفاوت معنی‌داری نداشت. بیش‌ترین وکم‌ترین میزان رضایت به ترتیب در بعد مدیریت مرکز و اعضای تیم سلامت (7/0± 75/3) و امکانات رفاهی در مراکز غیر مجری بود (1/0± 86/1).
استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد اگر چه اجرای برنامه پزشک خانواده شهری موجب افزایش رضایتمندی بیماران در مراکز مجری شده است، اما در بحث رضایتمندی پزشکان و کارکنان موفق نبوده است. لذا اجرای برنامه‌های مداخله‌ای به منظور ایجاد انگیزه و جلب رضایت کارکنان امری ضروری است.