سابقه و هدف: بتا تالاسمی ماژور یک اختلال ژنتیکی با نقص شناخته شده در گلوبین است که منجر به آنمی همولیتیک مزمن می شود. به علت نیاز به تزریق خون مداوم، خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هپاتیت در این بیماران بیش‌تر می‌شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 518 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور که به‌طور مرتب در مرکز تالاسمی امیرکلا بین سال‌های 93-1392 تزریق خون داشتند، وارد مطالعه شدند. روش نمونه‌گیری از نوع سرشماری بود. نمونه خون بیماران از نظر آنتی‌بادی علیه ویروس هپاتیت B HBsAb) (، آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B HbsAg) ( و آنتی‌بادی علیه ویروس هیاتیت C HCVAb) ( با روش آزمایشگاهی الایزا مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع‌آوری شده پس از ورود به نرم‌افزار SPSS-22 با تست‌های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 
یافته‌ها: ازمجموع 518 بیماری که وارد مطالعه شدند، 268 نفر زن (7/51 درصد) و 250 نفر مرد (3/48 درصد) و دامنه سنی (64-2 سال) و انحراف معیار± میانگین سنی برابر با 88/9±93/27 سال بودند. نتایج مطالعه نشان داد که 79/5 درصد بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور با ویروس هپاتیت C HCV) ( آلوده بودند که شامل 11 مرد (4/4 درصد) و 19 زن (1/7 درصد) بود و تنها در یک مرد HBsAg مثبت یافت شد.
استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد که شیوع آلودگی با HCV در بیماران تالاسمی ماژور کاهش داشته است و شیوع HBsAg مثبت، اندک می‌باشد.