دوره 32، شماره 209 - ( خرداد 1401 )
جلد 32 شماره 209 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kazemi A, Kerendi H, Khajehpour Z. Effect of Spinal Nerve Ligation after Endurance Training on the Gene Expression of MST1 and MAFbx in Plantaris Muscle of Male Wistar Rats. J Mazandaran Univ Med Sci 2022; 32 (209) :1-12
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17971-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-17971-fa.html
کاظمی عبدالرضا، کرندی هادی، خواجه پور زهره. اثر لیگاسیون عصب نخاعی پس از تمرینات استقامتی بر بیان ژن‌های MST1 و MAFbx عضله پلانتاریس موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1401; 32 (209) :1-12
چکیده: (896 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به کاهش توده عضلانی در شرایط بی‌باری مکانیکی و نقش ژن‌های MST1 و MAFbx در برخی از مدل‌های آتروفی عضلانی، در پژوهش حاضر اثر کاهش فعالیت بدنی به شکل لیگاسیون عصب نخاعی پس از یک دوره تمرین استقامتی بر بیان این ژن‌ها در عضله پلانتاریس موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی تعداد 16 سر موش صحرایی به روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی تقسیم شدند: 1) گروه کنترل- لیگاسیون عصبی و 2) گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی. مدت برنامه تمرینی، شش هفته و هر هفته چهار جلسه و با شدت متوسط (70-60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) بود. جهت ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، ابتدا موش‌ها با سدیم پنتوباربیتول بیهوش شده و سپس عصب پنجم کمری نخاعی آن‌ها به طور محکم گره زده شد. مدت پروتکل لیگاسیون عصبی، چهار هفته بود. پس از آخرین روز از ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، عضله پلانتاریس استخراج شد. به‌منظور اندازه‌گیری بیان mRNA ژن‌های مورد نظر از روش کمی PCR استفاده شد.
یافته‌ها: در بیان ژن MST1 در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی‌داری مشاهده نشد(0/05<P). در بیان ژن MAFbx در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی‌داری مشاهده شد(0/05>P).
استنتاج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت کاهش یافته به شکل لیگاسیون عصبی پس از تمرین استقامتی می‌تواند منجر به ایجاد اثرات مخربی بر دستگاه عضلانی و ظهور نشانه‌های آتروفی عضلانی گردد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی تعداد 16 سر موش صحرایی به روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی تقسیم شدند: 1) گروه کنترل- لیگاسیون عصبی و 2) گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی. مدت برنامه تمرینی، شش هفته و هر هفته چهار جلسه و با شدت متوسط (70-60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) بود. جهت ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، ابتدا موش‌ها با سدیم پنتوباربیتول بیهوش شده و سپس عصب پنجم کمری نخاعی آن‌ها به طور محکم گره زده شد. مدت پروتکل لیگاسیون عصبی، چهار هفته بود. پس از آخرین روز از ایجاد مدل لیگاسیون عصبی، عضله پلانتاریس استخراج شد. به‌منظور اندازه‌گیری بیان mRNA ژن‌های مورد نظر از روش کمی PCR استفاده شد.
یافته‌ها: در بیان ژن MST1 در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی‌داری مشاهده نشد(0/05<P). در بیان ژن MAFbx در گروه تمرین استقامتی- لیگاسیون عصبی نسبت به گروه کنترل- لیگاسیون عصبی افزایش معنی‌داری مشاهده شد(0/05>P).
استنتاج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت کاهش یافته به شکل لیگاسیون عصبی پس از تمرین استقامتی می‌تواند منجر به ایجاد اثرات مخربی بر دستگاه عضلانی و ظهور نشانه‌های آتروفی عضلانی گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
