Taha Heidary M, Karimi-Dehkordi M, Rahimi E. The Protective Effect of Rhamnus Frangula in Comparison with Vitamin E in Benzopyrene-Induced Hepatorenal Toxicity in Mice. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (234) :157-162
URL:
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20827-fa.html
حیدری محمدطاها، کریمی دهکردی مریم، رحیمی ابراهیم. اثر محافظتی سیاتوسه (Rhamnus frangula) در مقایسه با ویتامین E در مسمومیت کبدی و کلیوی القا شده با بنزوپیرن در موش. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (234) :157-162
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20827-fa.html
چکیده: (396 مشاهده)
سابقه و هدف: بنزوپیرن یک ترکیب آلی است که بهطور طبیعی در دود تنباکو و خروجیهای وسایل نقلیه موجود است. این ترکیب بهعنوان یک آلاینده محیطی شناخته شده است و در محیطهای شهری و صنعتی به وفور یافت میشود. اثرات و مضرات بنزوپیرن به دلیل حضور در دود تنباکو و گازهای خروجی وسایل نقلیه به ویژه بر سلامت انسان بسیار مهم است. این ترکیب میتواند منجر به افزایش خطر سرطانزایی شود، زیرا به عنوان یک ترکیب آلی، خصوصیات سمی و سرطانزایی دارد که میتواند با تماس مستقیم یا غیر مستقیم با آن در انسانها آسیبهای جدی ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محافظتی عصاره هیدروالکلی سیاتوسه (Rhamnus frangula L)، بر سمیت کبدی و کلیوی ناشی از بنزوپیرن در موشهای سوری، انجام پذیرفت و تاثیر آن با ویتامینE مقایسه شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 55 سر موش سوری نر بهطور تصادفی به ۱۱ گروه ۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول تا سوم به ترتیب به عنوان کنترل منفی (غذای عادی)، روغن زیتون (حلال بنزوپیرن) و کنترل مثبت (بنزوپیرن) استفاده شد. بنزوپیرن با دوز 20 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 4 هفته از طریق گاواژ خورانده شد. گروه چهارم، مربوط به مصرف ویتامین E (250 میلیگرم بر کیلوگرم از طریق گاواژ) به تنهایی و گروه پنجم مربوط به مصرف ویتامین E همراه با بنزوپیرن بود. گروه 6، 7 و 8 به ترتیب روزانه عصاره هیدروالکلی سیاتوسه در دوزهای 250، 500 و 1000 میلیگرم برکیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی دریافت کردند و به سه گروه مداخله نیز عصاره هیدروالکلی سیاتوسه در دوزهای بالا به همراه بنزوپیرن به مدت 4 هفته داده شد.
یافتهها: تجویز بنزوپیرن با دوز20 میلیگرم برکیلوگرم باعث آسیب کبدی گردید که با افزایش معنیدار آنزیمهای کبدی ALT و AST و بیلیروبین نسبت به گروه کنترل مشهود است. بنزوپیرن سبب افزایش میزان آنزیم ALP نیز گردید ولی این افزایش معنیدار نبود. اگرچه افزایش جزئی ALP ناشی از بنزوپیرن، درگروه تحت درمان با دوز بالای سیاتوسه کاهش یافت ولی تیمار با سیاتوسه در هیچکدام از دوزهای مورد استفاده در این مطالعه، قادر به کاهش ALT، AST و بیلیروبین نگردید. درحالیکه تیمار با ویتامین E سبب کاهش فعالیت ALT و AST نسبت به گروه بنزوپیرن شد. افزایش معنیدار اوره و کراتینین در گروه بنزوپیرن نسبت به گروه کنترل نشاندهنده آسیب کلیوی ناشی از بنزوپیرن میباشد. سیاتوسه تنها در بالاترین دوز یعنی 1000 میلیگرم بر کیلوگرم سبب کاهش معنیدار اوره و کراتینین شد و ویتامین E تاثیری در بهبود اثرات نفروتوکسیسیتی بنزوپیرن نداشت.
استنتاج: نتایج تحقیق نشان داد که نشانگرهای زیستی مورد بررسی میتوانند بهعنوان ابزارهای مفیدی برای ارزیابی سمیت کبدی و کلیوی ناشی از بنزوپیرن استفاده شوند. علاوه بر این، عصاره هیدروالکلی سیاتوسه دارای خواص محافظتی مؤثری در برابر آسیبهای کبدی (افزایش ALP) و کلیوی (افزایش اوره و کراتینین) ناشی از بنزوپیرن میباشد و ممکن است در برخی موارد از ویتامین E بهتر عمل کند. این یافتهها اهمیت استفاده از عصارههای گیاهی را در مقابله با اثرات مضر آلایندهها برجسته میسازد.
نوع مطالعه:
گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
گیاهان دارویی