سابقه و هدف:به دنبال کاهش رشد جمعیت در سالهای اخیر، دولت یک سری سیاستهای انگیزشی برای فرزندآوری و باروری را تدوین کرد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش سیاستهای انگیزشی دولت بر دانش، نگرش فرزندآوری و انگیزه باروری زنان متأهل دانشجو، انجام پذیرفت. مواد و روش ها:پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون، همراه با گروه آزمایش و شاهد است. در این مطالعه 60 نفر با میانگین سنی 24/76 و انحراف معیار 3/75 سال شرکت کردند. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متأهل دانشجو در دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه علوم پزشکی سمنان بود. تمامی شرکتکنندگان پرسشنامههای آنلاین اطلاعات فردی، انگیزه باروری میلرونگرش به مشوقهای دولتیو دانش عمومی در مورد سیاستهای انگیزشی دولت نسبت به فرزندآوری را یک جلسه قبل و بعد از اتمام جلسات کامل کردند. جلسات آموزشی در هشت جلسه گروهی، دو روز در هفته بهمدت یک ماه بهصورت آنلاین در بستر گوگل میت انجام شد. گروه کنترل بدون هیچ مداخله آموزشی باقیماندند. برای مقایسه میانگینهای دو گروه از آزمون آماری تی زوج و آزمون تی مستقل در نرمافزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافتهها:نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معنیداری در گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله در متغیرهای انگیزههای مثبت و منفی باروری میلر و نگرش به مشوقهای دولتی وجود داشت (0/05 P <). همچنین بین دو گروه آزمایش و شاهد در متغیرهای انگیزههای باروری میلر و نگرش به مشوقهای دولتی پس از مداخله تفاوت معنیداری وجود داشته است (0/05>P). در حالی که در دانش عمومی افراد در مورد سیاستهای انگیزشی دولت هیچ تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/05>P). استنتاج:سیاستهای انگیزشی دولت میتوانند با ایجاد تغییر در نگرشها، افزایش سطح آگاهی و حمایت از خانوادهها، بهصورت مستقیم و غیرمستقیم بر تمایل به فرزندآوری تأثیرگذار باشند.