دوره 35، شماره 247 - ( مرداد 1404 )                   جلد 35 شماره 247 صفحات 60-49 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nooraei F, Mohseni M. Investigating the Prevalence of the Vancomycin Resistance Gene in Staphylococcus aureus Isolated from Clinical Specimens in Medical Centers in Mazandaran. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (247) :49-60
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21912-fa.html
نورایی فاطمه، محسنی مجتبی. بررسی شیوع ژ‌ن مقاومت به ونکومایسین در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه‌های بالینی در برخی مراکز درمانی مازندران. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (247) :49-60

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21912-fa.html


چکیده:   (69 مشاهده)
سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از مهم‌ترین عوامل ایجاد عفونت‌های موضعی و سیستمی است. مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها موجب افزایش روزافزون سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله ونکومایسین شده است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع ژن vanA در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه‌های بالینی، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 115 جدایه مشکوک به استافیلوکوکوس اورئوس از آزمایشگاه‌های تشخیص پزشکی و برخی بیمارستان‌ها جمع‌آوری و با آزمون‌های فنوتیپی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج به روش انتشار از دیسک بررسی شد. برای تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها نسبت به ونکومایسین، از روش فنوتیپی غربالگری ونکومایسین آگار استفاده شد. حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) جدایه‌ها نسبت به ونکومایسین به روش رقیق‌سازی در آگار تعیین شد. همچنین حضور ژن vanA به روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های دقیق فیشر و Mann-Whitney U انجام شد.
یافتهها: تعداد 100 جدایه بعنوان استافیلوکوکوس اورئوس تعیین هویت شدند. مقاومت جدایه‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین، اریترومایسین، کلیندامایسین، تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین، سفوکسیتین، جنتامیسین و ریفامپین به ترتیب 90، 66، 56، 54، 54، 38، 4 و 0 درصد بود. نتایج بررسی مقاومت جدایه‌ها به هر دو روش فنوتیپی و ژنوتیپی نشان داد 2 درصد جدایه‌ها به ونکومایسین مقاوم بودند. همچنین 4 درصد جدایه‌ها مقاومت حد واسط به ونکومایسین داشتند.
استنتاج: شیوع ژن مقاومت و روند شکل‌گیری مقاومت به ونکومایسین نسبت به پژوهش‌های گذشته تغییر قابل ملاحظه‌ای نداشته است، اما به دلیل مقاومت جدایه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به ونکومایسین به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های متداول، شناسایی و مدیریت درمان عفونت‌های ناشی از این جدایه‌ها اهمیت دارد.

 
متن کامل [PDF 685 kb]   (24 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: ميکروبيولوژي

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb