نارسایی قلبی(Heart Failure) یکی از شایع‌ترین اختلالات قلبی- عروقی است(1). خود مراقبتی توانایی افراد جهت انجام اعمال خود مراقبتی بر روی خودشان می‌باشد(2). هدف از این پژوهش توصیفی- مقطعی تعیین میزان رعایت اصول خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در مرکز قلب مازندران (ساری) در سال 1393 بوده است. نمونه‌های پژوهش شامل 47 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بود. ابزار این پژوهش پرسشنامه اروپایی رفتارهای خود مراقبتی نارسایی قلبی بود. این پرسشنامه که شامل دوازده سوال مرتبط با توزین وزن روزانه، محدود کردن مایعات، غذاهای کم نمک و غیره می‌باشد. در این پژوهش، توان خود مراقبتی بیماران بر اساس نمره‌ی کسب شده به سه سطح خوب (1 الی 20 امتیاز)، متوسط (21 الی 40 امتیاز) و ضعیف (41 الی 60 امتیاز) تقسیم شد. از مجموع 47 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، 8/73 درصد زن بودند که میانگین سنی افراد مورد مطالعه 27/1±64 سال بود. از بین دوازده سوال مربوط به سنجش توان خود مراقبتی بیماران نارسایی قلبی، بهترین رفتار به ترتیب شامل مصرف دارو طبق تجویز، استراحت کافی در طول روز، مصرف غذاهای کم نمک بود و ضعیف‌ترین رفتارها به ترتیب شامل: تزریق واکسن آنفولانزا و ورزش منظم بوده است. نتایج نشان داد که میانگین رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در حد متوسط (04/38) بوده است که این نتایج با نتایج مطالعه Koeling(3) هم‌خوانی دارد و با نتایج  Oksel(4) که در کشور ترکیه انجام شد، هم‌خوانی ندارد. عوامل زیادی بر انجام رفتارهای خودمراقبتی موثر هستند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به مواردی نظیر کمبود اطلاعات، محدودیت‌های جسمی، عدم سازگاری با درمان‌های متعدد و مشکلات عاطفی اشاره کرد(5). لذا فرایند یاد دهی و یادگیری فعالیت‌های خود مراقبتی می‌تواند فرد را به سمت سلامتی، رفاه، سازگاری، افزایش توان مراقبت از خود، کاهش از کار افتادگی و روند تسریع و بهبودی خود سوق دهد.