دوره 25، شماره 134 - ( اسفند 1394 )                   جلد 25 شماره 134 صفحات 157-147 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Malek Hosseini A A, Khoramrooz S, Marashifard M, Parhizgari N, Mansouri F. Frequency of the Genes Encoding Aminoglycoside Modifying Enzymes in Staphylococcus Aureus Isolated from Hospitalized Burn Patients . J Mazandaran Univ Med Sci 2016; 25 (134) :147-157
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-7197-fa.html
ملک حسینی علی اصغر، خرم روز سجاد، مرعشی فرد مسعود، پرهیزگاری نجمه، منصوری فریبا. فراوانی ژن های کد کننده‌ی آنزیم های تغییر ‌دهنده‌ آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی در جنوب غربی ایران . مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1394; 25 (134) :147-157

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-7197-fa.html


چکیده:   (7303 مشاهده)

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از مهم‏ترین پاتوژن‏های بیمارستانی در بیماران سوختگی محسوب می‏گردد. یکی از مهم‏ترین مشکلات در ارتباط با درمان عفونت‏های استافیلوکوکوس اورئوس، مقاومت به آنتی‏بیوتیک‏های آمینوگلیکوزید‏ی است. هدف از مطالعه‏ی حاضر تعیین فراوانی ژن‏‏های کد‏کننده‏ مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران سوختگی بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 81 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه سوختگی بیماران بستری شده در بیمارستان طالقانی شهر اهواز جمع‏آوری گردید. برای بررسی مقاومت به متی‏سیلین، از روش ملکولی واکنش زنجیره‏ای پلیمراز (PCR) و تکثیر ژن mecA استفاده گردید. الگوی حساسیت ضد میکروبی ایزوله‏ها به 11 آنتی‏بیوتیک با روش دیسک آگار دیفیوژن مختلف بررسی شد. فراوانی ژن‏‏های کد‏کننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی aac(6)-Ie-aph(2’’)-I، aph(3)-IIIa و  ant(4)-Iaبا استفاده از روش multiplex-PCR بررسی گردید.

یافته‌ها: بیش‏ترین میزان مقاومت به پنی‏سیلین (53/97 درصد)، اریترومایسین (78/77 درصد) و سیپروفلوکساسین (54/76 درصد) دیده شد. هیچ‏کدام از ایزوله‏ها به ونکومایسین مقاوم نبودند. 65/87 درصد ایزوله‏ ها مقاوم به متی‏سیلین (MRSA) بودند. در بین ایزوله‏های مقاوم به آمینوگلیکوزیدها، ژن aac(6)-Ie-aph(2’’)-I بالاترین میزان فراوانی را داشت، به‏طوری‏که از 63 ایزوله مقاوم، 03/46 درصد به‏طور هم‏زمان دارای ژن aac(6)-Ie-aph(2’’)-I و ژن aph(3)-IIIa بودند و 57/28 درصد فقط دارای ژن aac(6)-Ie-aph(2’’)-I بودند. ژن ant(4)-Ia در هیچ‏کدام از این ایزوله‏ها یافت نشد.

استنتاج: با توجه به فراوانی بالای ایزوله‏های MRSA و هم‏چنین درصد بالای ژن‏های کدکننده مقاومت آمینوگلیکوزیدی در استافیلوکوکوس ارئوس جدا شده از منابع بیمارستانی، نظارت مستمر بر فرایندهای کنترل عفونت بیمارستان جهت جلوگیری از گسترش باکتری‏های مقاوم در محیط و انتقال آن به بیماران ضروری است.

متن کامل [PDF 644 kb]   (2037 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: ويروس شناسي پزشکي

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb