سابقه و هدف: در سال‌های اخیر با توجه به افزایش بیماری سرطان، تحقیقات برای کشف و بهبود اثر داروهای ضد سرطان افزایش یافته است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته برخی کینولون‌ها با مهار توپوایزومرازهای انسانی اثرات سیتوتوکسیک از خود نشان داده‌اند. از سویی دیگر در راستای کشف مولکول‌های جدید با خاصیت سیتوتوکسیک و با پتانسیل اثر ضد سرطان مشخص گردیده است که 5 و7-دی برموایزاتین اثرات سیتوتوکسیک بسیار قویی دارد و اثرات آن بیش‌تر از خود ایزاتین می‌باشد. در این مطالعه جهت دستیابی به ترکیبات جدید سیتوتوکسیک، آنالوگ‌های کنژوگه جدیدی از سیپروفلوکساسین و مشتقات ایزاتین سنتز شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ابتدا ایزاتین به وسیله برماسیون با برم به 5 و7-دی بروموایزاتین تبدیل گردید. ترکیب حاصل وارد واکنش با سیپروفلوکساسین شده و در حضور فرمالین به مشتق  N-Mannich baseمربوطه تبدیل گردید. از طرف دیگر 5 و7-دی بروموایزاتین با کلروبرومواتان وارد واکنش شد و محصول N-کلرواتیل از آن تهیه گردید. سپس از واکنش محصول اخیر با سیپروفلوکساسین مشتق کنژوگه با پل دوکربنه تهیه شد. خالص‌سازی ترکیبات با روش‌های متداول استخراج و تبلور مجدد انجام شد و ساختار ترکیبات به نحو مقتضی با روش‌های طیف سنجی IR ، NMR تعیین و تایید گردید.

یافته‌ها: ترکیبات جدیدی که حاصل کونژوگه کردن سیپروفلوکساسین و مشتقات ایزاتین توسط پل یک یا دو کربنه بودند، تهیه شدند و بازده مرحله نهایی بین 23 تا 34 درصد بود. برای تهیه ترکیبات نهایی با پل یک کربنی (ترکیبات 4a و 4b) اتانول حلال مناسبی بود اما برای تهیه ترکیب دارای پل دوکربنی (4c)، N،N-دی متیل فرمامید (DMF) حلال بهتری بود. تبلور مجدد ترکیبات نهایی نیز در DMF به تنهایی و یا در DMF و آب صورت گرفت.

استنتاج: آنالوگ‌های کنژوگه از سیپروفلوکساسین و مشتقات ایزاتین با روشی قابل قبول و سهل الوصول قابل تهیه هستند. این ترکیبات دارای دو نوع فارماکوفور برای اثر روی توپوایزومراز و سیستم توبولین هستند و به صورت بالقوه می‌توانند به عنوان ترکیبات ضدسرطان مورد بررسی قرار گیرند.